Centrale Raad van Beroep, 10-03-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:729, 13-6954 WWB

1.1.

Appellant ontving sinds 5 oktober 2009 bijstand op grond van de Wet werk en bijstand (WWB) naar de norm voor een alleenstaande.

1.2.

1.3.

1.4.

Appellant heeft op 5 oktober 2012 een aanvraag ingediend voor een langdurigheidstoeslag als bedoeld in artikel 36 van de WWB. Voorts heeft hij op 18 januari 2013 bijzondere bijstand aangevraagd voor de eigen bijdrage van advocaatkosten (advocaatkosten) ter hoogte van € 77,-.

1.5.

Bij besluit van 21 januari 2013, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 24 mei 2013 (bestreden besluit 2), heeft het college de aanvraag voor een langdurigheidstoeslag afgewezen. Daaraan heeft het college ten grondslag gelegd dat appellant niet voldaan heeft aan de aan het recht op bijstand verbonden verplichtingen zodat hij op grond van de Verordening langdurigheidstoeslag van de gemeente Oisterwijk (Verordening) geen recht heeft op een langdurigheidstoeslag.

1.6.

Bij besluit van 7 februari 2013 heeft het college de aanvraag om bijzondere bijstand voor advocaatkosten afgewezen.

1.7.

Appellant heeft op 17 juni 2013 beroep ingesteld tegen bestreden besluit 2 en de in 1.6 vermelde afwijzing van de aanvraag om bijzondere bijstand. Het college heeft bij besluit van 10 juli 2013 het bezwaar tegen de afwijzing van de aanvraag om bijzondere bijstand ongegrond verklaard.

1.8.

Appellant heeft op 16 januari 2013 opnieuw bijstand voor de kosten van levensonderhoud aangevraagd. Bij besluit van 7 februari 2013, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 10 juli 2013 (bestreden besluit 3) heeft het college deze aanvraag afgewezen. Hieraan heeft het college ten grondslag gelegd dat appellant na de in 1.3 vermelde intrekking wederom onvoldoende inzicht heeft verschaft in zijn inkomsten waardoor zijn recht op bijstand niet is vast te stellen. Appellant verrichtte op het moment van de aanvraag immers nog activiteiten op marktplaats en de overgelegde gegevens zijn onvoldoende verifieerbaar om de inkomsten uit zijn marktplaatsactiviteiten met voldoende zekerheid te kunnen bepalen.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen de handhaving van de afwijzing van de aanvraag om bijzondere bijstand niet-ontvankelijk verklaard op de grond dat appellant prematuur beroep had ingesteld terwijl geen aanleiding bestond om te veronderstellen dat al een besluit was genomen, en het beroep tegen het bestreden besluit 1 ongegrond verklaard. De rechtbank heeft verder het beroep tegen het bestreden besluit 2 gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit in stand gelaten. Daartoe heeft de rechtbank overwogen dat het bestreden besluit 2 wegens strijd met de wet geen stand kan houden, maar dat appellant op grond van artikel 2, eerste lid, van de Verordening niet in aanmerking komt voor de langdurigheidstoeslag omdat zijn recht op bijstand over de relevante periode niet kon worden vastgesteld. De rechtbank heeft tot slot het beroep tegen het bestreden besluit 3 ongegrond verklaard op de grond dat appellant er niet in is geslaagd aannemelijk te maken dat er in de periode van 16 januari 2013 tot en met

7 februari 2013 sprake was van een wijziging in zijn omstandigheden ten opzichte van de situatie bij de intrekking van de bijstand en de door appellant overgelegde gegevens onvoldoende verifieerbaar zijn om de inkomsten te kunnen bepalen.

3. Appellant heeft zich in hoger beroep op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd voor zover daarbij het beroep tegen de afwijzing van de bijzondere bijstand niet-ontvankelijk is verklaard, de rechtsgevolgen van het vernietigde bestreden besluit 2 in stand zijn gelaten en de beroepen tegen de bestreden besluiten 1 en 3 ongegrond zijn verklaard.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

4.2.

4.3.

Appellant heeft van de in 4.2 vermelde opbrengsten van zijn marktplaats- en pokeractiviteiten (opbrengsten) en van de kasstortingen geen melding gemaakt aan het college. Hij heeft aangevoerd dat hij desalniettemin de op hem rustende inlichtingenverplichting niet heeft geschonden. In dat verband heeft appellant erop gewezen dat de via marktplaats verkochte goederen van geringe waarde waren en dat de verkoop deels ten behoeve van zijn vader plaatsvond en dat hij veel meer geld met pokeren heeft ingelegd dan dat hij heeft gewonnen. Appellant kan niet worden tegengeworpen dat hij de opbrengsten redelijkerwijs had moeten melden omdat hij zich die meldplicht niet heeft gerealiseerd.

4.4.

Appellant heeft verder aangevoerd dat hij ten tijde hier van belang geen inkomsten heeft verworven en dat hij steeds bijstandbehoevend is geweest. Hij stelt dat hij de diverse kasstortingen voldoende heeft verklaard en dat de opbrengsten, te weten de daadwerkelijk gemaakte winstbedragen, zijn aan te merken als vermogen dat de toepasselijke vermogensgrens niet heeft overschreden. Appellant verwijst in dit kader naar de door hem aan de hand van zijn bankafschriften opgemaakte overzichten van de opbrengsten, waarbij hij bovendien de bij de gedingstukken behorende analyse van het college van zijn bankafschriften betwist omdat die analyse naar zijn mening aantoonbaar fouten bevat.

4.5.

4.6.

4.7.

Nu de beslissing op bezwaar ten tijde van het te vroeg ingestelde beroep nog niet tot stand was gekomen, kan niet-ontvankelijkverklaring van dit beroep op grond van artikel 6:10, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht slechts achterwege blijven indien de indiener van het beroep redelijkerwijs kon menen dat dit wel het geval was. Hetgeen appellant heeft aangevoerd geeft geen aanleiding voor deze conclusie. De beroepsgrond treft dan ook geen doel. De rechtbank heeft het beroep dan ook terecht en op goede gronden niet-ontvankelijk verklaard.

4.8.

Appellant heeft aangevoerd dat de intrekking van zijn recht op bijstand vanaf 5 oktober 2009 niet terecht is en dat daarmee ook de grondslag van de afwijzing van zijn aanvraag om een langdurigheidstoeslag daaraan is ontvallen. Deze beroepsgrond faalt. Gelet op 4.1 tot en met 4.5 staat vast dat ten tijde hier van belang het recht op bijstand van appellant niet kan worden vastgesteld. De Raad is evenals de rechtbank van oordeel dat hieruit volgt dat appellant niet voldoet aan de voorwaarden van artikel 2, eerste lid, van de Verordening om in aanmerking te komen voor een langdurigheidstoeslag.

4.9.

4.10.

Indien periodieke algemene bijstand is beëindigd of ingetrokken en de betrokkene een nieuwe aanvraag indient gericht op het verkrijgen van bijstand met ingang van een later gelegen datum, ligt het op de weg van de aanvrager om aan te tonen dat er sprake is van een wijziging van omstandigheden in die zin dat hij op dat latere tijdstip wel voldoet aan de voorwaarden voor het recht op bijstand.

4.11.

Appellant heeft aangevoerd dat een wijziging van omstandigheden blijkt uit zijn grote schuldenlast, de stress en slapeloze nachten die de intrekking van zijn bijstand tot gevolg hebben gehad, wat zijn sollicitatieactiviteiten nadelig heeft beïnvloed, en het feit dat hij sinds 16 januari 2013 is gestopt met pokeren. Ten aanzien van zijn inkomsten uit de verkoop van goederen op marktplaats en uit pokeren verwijst appellant naar de door hem opgestelde overzichten.

4.12.

Niet in geschil is dat appellant ten tijde hier van belang nog goederen via marktplaats heeft verkocht om inkomsten te verkrijgen. De rechtbank heeft op goede gronden geoordeeld dat gelet hierop geen sprake is van een relevant andere situatie dan ten tijde van de intrekking van de bijstand. De Raad onderschrijft de overwegingen waarop de rechtbank dit oordeel heeft gebaseerd en maakt die tot de zijne. De in 4.11 aangevoerde omstandigheden doen daaraan niet af. De aanvraag van appellant is daarom terecht afgewezen.

4.13.

Uit 4.1 tot en met 4.12 volgt dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak, voor zover aangevochten, moet worden bevestigd.