Centrale Raad van Beroep, 14-10-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:3552, 13/1965 ZW

Resteert de vraag of er op en na de datum in geding - 26 september 2011 - sprake is van dusdanige medisch objectiveerbare ziekte of gebreken die het kunnen of mogen verrichten van de in aanmerking te nemen arbeid niet mogelijk maken.

De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat er geen aanknopingspunten zijn om de bevindingen van de verzekeringsartsen van het Uwv voor onjuist te houden. Op basis van zorgvuldig en diepgaand onderzoek zijn zij immers tot de conclusie gekomen dat appellante beperkt is voor bovennormale fysieke belasting. De primaire verzekeringsarts heeft op basis van eigen onderzoek en informatie uit de behandelend sector geconcludeerd dat de psychische klachten niet dusdanig fors zijn, dat appellante geen eenvoudig en routinematig schoonmaakwerk zou kunnen doen. Voor een situatie van “geen duurzaam benutbare mogelijkheden” zijn volgens de verzekeringsarts bezwaar en beroep geen aanwijzingen gezien het functioneren van appellante in haar sociale rol en gezien haar zelfverzorging, zo is vermeld in het rapport van 19 februari 2012. Op basis van uitgebreid onderzoek heeft deze verzekeringsarts geconcludeerd dat vanuit de bestaande medische informatie en onderzoeksgegevens niet kan volgen dat er meer beperkingen zijn dan de primaire verzekeringsarts heeft aangenomen. Deze artsen van het Uwv zijn van mening dat appellante per 26 september 2011 in staat moet worden geacht haar eigen arbeid, zoals omschreven in overweging 4.2, te verrichten.

Dat door de psychologen Peer en Leferink (betreffende de in hoger beroep ingebrachte gegevens van Mediant) deels een andere diagnose wordt genoemd dan de PTSS en de depressie die de verzekeringsartsen als uitgangspunt hebben genomen, kan niet afdoen aan de conclusies van deze verzekeringsartsen. Een andere diagnose is volgens vaste rechtspraak als zodanig immers niet doorslaggevend voor de vraag of sprake is van ziekte of arbeidsongeschiktheid. In een individuele situatie dient steeds te worden beoordeeld in hoeverre sprake is van objectieve beperkingen tot het verrichten van arbeid (vergelijk ECLI:NL:CRVB:2012:BX2679). De psychologen hebben geen beperkingen genoemd. De artsen van het Uwv hebben met inachtneming van de psychische klachten van appellante op de datum in geding en op basis van eigen onderzoek geen aanwijzingen gevonden voor ernstige pathologie. Bovendien laat de in aanmerking te nemen arbeid geen psychisch belastende aspecten zien.

Appellante kan verder weliswaar worden toegegeven dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep in zijn rapport van 19 februari 2012 als een van zijn overwegingen heeft vermeld dat de FML (die is opgemaakt in de Wajong-zaak) niet in de weg staat aan het verrichten van schoonmaakwerk in kantoren terwijl die FML ziet op een andere datum, maar dit neemt niet weg dat de verzekeringsartsen van het Uwv uitgebreid onderzoek hebben gedaan naar de medische situatie van appellante op 26 september 2011 en wel degelijk rekening hebben gehouden met het verkeersongeval en de door appellante in verband daarmee geuite fysieke en psychische klachten.

Het ongedateerde rapport betreffende de toegekende maatschappelijke ondersteuning leidt, ondanks dat daaraan tevens een arts heeft meegewerkt, evenmin tot een ander oordeel. In dat rapport wordt immers geen melding gemaakt van een medisch onderzoek, waaronder navraag bij de behandelend sector, zodat niet inzichtelijk wordt waarop de conclusies in dat rapport zijn gebaseerd. Appellante wordt voorts niet gevolgd in haar standpunt dat aan de rapporten van medisch adviseur C. Vuijk-Out van 28 september 2011 en 12 december 2011 te veel waarde is gehecht, aangezien de verzekeringsarts bezwaar en beroep blijkens zijn overwegingen in het eerdergenoemde rapport van 19 februari 2012, de visie van Vuijk-Out niet doorslaggevend heeft geacht. Er zijn verder geen aanwijzingen voor het standpunt van appellante dat in WIA-zaken beperkingen zouden worden aangenomen voor whiplash gerelateerde klachten, uitsluitend om de reden dat het door haar genoemde verzekeringsgeneeskundig protocol “Whiplash associated disorder I/II” van toepassing is. Anders dan appellante meent, heeft het Uwv niet volstaan met de stelling dat de klachten niet kunnen worden geobjectiveerd. Er is uitgebreid onderzoek gedaan naar haar klachten, de daaruit voortvloeiende beperkingen en er zijn ook beperkingen aangenomen. De verzekeringsarts bezwaar en beroep hoefde voorts geen rekening te houden met eventuele bijwerkingen van het gebruik van het middel Tramadol aangezien appellante tijdens zijn onderzoek noch daarna heeft gesteld ten tijde van belang daarvan bijwerkingen te ondervinden.

Aangezien wat appellante naar voren heeft gebracht niet leidt tot twijfel aan de juistheid van de medische grondslag van het bestreden besluit, is er geen aanleiding een onafhankelijke deskundige te benoemen.

De rechtbank heeft dan ook met juistheid geoordeeld dat het Uwv terecht heeft vastgesteld dat appellante met ingang van 26 september 2011 in staat moet worden geacht tot het verrichten van werkzaamheden als schoonmaakster voor tien uur per week, verdeeld over vijf dagen à twee uur per dag, zodat zij met ingang van die datum geen recht heeft op een ZW-uitkering.

5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding. Hoewel de rechtbank kort is geweest in haar motivering, bieden de overwegingen 5.1. en 5.4. voldoende inzicht in de motivering van het door de rechtbank gegeven oordeel.

6. Gelet op hetgeen in 4.1 tot en met 4.4.7 is overwogen, slaagt het hoger beroep niet en dient de aangevallen uitspraak te worden bevestigd.