Centrale Raad van Beroep, 16-09-2014, ECLI:NL:CRVB:2014:3031, 12-3773 BBZ

Appellant verricht sinds 1994 als zelfstandige activiteiten onder de handelsnaam [L.]. Deze activiteiten betreffen bouwwerkzaamheden en het verzorgen van licht en geluid bij evenementen.

Appellant heeft op 7 september 2010, voor zover hier van belang, een aanvraag ingediend voor een bedrijfskrediet van € 26.000,- op grond van het Besluit bijstandverlening zelfstandigen 2004 (Bbz 2004).

Bij op 23 december 2010 verzonden besluit heeft het college, onder verwijzing naar het advies van FBA, de aanvraag van appellant afgewezen omdat het bedrijf niet levensvatbaar is. Appellant heeft een bezwaarschrift ingediend, waarop FBA bij brief van 28 april 2011 heeft gereageerd. FBA heeft op 1 juni 2011 een aanvullend advies uitgebracht. Het college heeft bij op 15 september 2011 verzonden besluit (bestreden besluit) het bezwaar van appellant ongegrond verklaard.

De aanvraag van appellant is afgewezen omdat zijn bedrijf niet levensvatbaar is. Voor de beoordeling van de levensvatbaarheid van een bedrijf is bepalend de situatie van het bedrijf ten tijde van het besluit op de aanvraag, in dit geval 23 december 2010. Met eventuele ontwikkelingen na dat tijdstip wordt geen rekening gehouden. Dat appellant in 2011 een hoger uurtarief is gaan hanteren en dat sprake was van meer omgezette uren dan begroot, zoals blijkt uit de door appellant overgelegde facturen, zijn dus omstandigheden die voor de beoordeling van de levensvatbaarheid van het bedrijf van appellant niet van belang zijn. De Raad zal daaraan voorbijgaan.

Een levensvatbaar bedrijf is volgens artikel 1, aanhef en onder c, van het Bbz 2004 het bedrijf of zelfstandig beroep waaruit de zelfstandige naar verwachting na bijstandsverlening een inkomen zal verwerven dat, samen met het overige inkomen, toereikend is voor de voortzetting van het bedrijf en voor de voorziening in het bestaan. Dit betekent dat het inkomen toereikend dient te zijn om alle aflossingsverplichtingen te voldoen, dat voldoende middelen beschikbaar zijn om het bedrijf op peil te houden en dat voorts wordt voorzien in de kosten van het bestaan.

Het college heeft de aanvraag afgewezen onder verwijzing naar de in 1.3 en 1.4 genoemde adviezen van FBA. Een bijstandverlenend orgaan is in zaken als hier aan de orde gerechtigd om zich bij zijn besluitvorming te baseren op concrete adviezen van deskundige instanties als FBA, tenzij concrete aanknopingspunten bestaan om te twijfelen aan de zorgvuldigheid van de totstandkoming van dat advies of aan de inhoud daarvan.

Appellant voert aan dat grond bestaat voor twijfel aan de inhoud van de adviezen van FBA. Hij voert in verband daarmee in de eerste plaats aan dat - anders dan waarvan FBA uitgaat - zijn financieringsbehoefte niet € 43.300,-, maar € 26.000,- bedroeg. Hij zou aan een krediet van € 26.000,- voldoende hebben gehad om een inkomen te verwerven dat toereikend is voor de voortzetting van zijn bedrijf en de voorziening van het bestaan. Appellant onderbouwt echter niet waarom het advies van FBA op dit punt niet juist is. Louter eigen verwachtingen van de betrokkene omtrent de te behalen omzet en daarmee de levensvatbaarheid van het bedrijf vormen onvoldoende basis voor het toekennen van de gevraagde bijstand ter voorziening in de behoefte aan bedrijfskapitaal. In zoverre is er geen reden te twijfelen aan de juistheid van het advies van FBA, zodat het college ervan kon uitgaan dat de kredietbehoefte van appellant € 43.300,- bedroeg.

Appellant voert voorts aan dat sprake is van een levensvatbaar bedrijf, ook indien moet worden uitgegaan van een kredietbehoefte van € 43.300,-. Het college mocht niet afgaan op de adviezen van FBA, omdat FBA geen rekening heeft gehouden met het feit dat na bijstandsverlening een deel van het krediet zou zijn omgezet in bijstand om niet en omdat de privé-uitgaven van appellant te hoog zijn vastgesteld.

De beroepsgrond dat FBA geen rekening heeft gehouden met het feit dat na bijstandsverlening een deel van het krediet zou zijn omgezet in bijstand om niet, slaagt evenmin. FBA heeft in de onder 1.4 genoemde brief van 28 april 2011 uiteengezet dat het bedrijf van appellant ook niet levensvatbaar is als wordt uitgegaan van een aflossingsverplichting die lager ligt, wanneer een deel van het krediet wordt omgezet in bijstand om niet.

Anders dat appellant aanvoert, brengt het enkele feit dat FBA niet met de accountant van appellant heeft gesproken niet met zich dat het advies van FBA niet zorgvuldig tot stand is gekomen. FBA kon afgaan op de door appellant verstrekte gegevens, die voldoende inzicht bieden in de inkomsten en uitgaven van appellant.

Appellant heeft tot slot geen objectieve gegevens - zoals een deskundig tegenadvies - overgelegd die zijn standpunt dat wel sprake is van een levensvatbaar bedrijf ondersteunen. De stelling van appellant dat hij niet de middelen heeft voor het uitbrengen van een contra-expertise houdt geen stand. Op grond van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) heeft de bestuursrechter de mogelijkheid een partij te veroordelen in de kosten die een andere partij in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken, waaronder de kosten van een deskundige die aan een partij verslag heeft uitgebracht. Dit artikel is gelet op artikel 8:108 van de Awb van overeenkomstige toepassing op het hoger beroep. Het is aan appellant om met betrekking tot de vraag of hij een contra-expertise zal laten verrichten in dat licht een afweging te maken.

Uit 4.1 tot en met 4.9 volgt dat de in hoger beroep aangevoerde gronden niet slagen. De aangevallen uitspraak komt voor bevestiging in aanmerking.