Centrale Raad van Beroep, 18-03-2010, BL9737, 08-4181 AW, 08-4503 AW en 09-960 AW

I. PROCESVERLOOP

1.1.

1.2.

Bij besluit van 16 januari 2006 is betrokkene met ingang van 1 januari 2006 weer geplaatst bij de sector [sector 1] . Bij besluit van 7 maart 2007 heeft het bestuur het besluit van 16 januari 2006 na door betrokkene daartegen gemaakt bezwaar gehandhaafd. Ter zitting van de rechtbank is namens het bestuur meegedeeld dat de (terug)plaatsing berust op artikel 57 van het Algemeen Rijksambtenarenreglement.

2. De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak het beroep van betrokkene tegen het besluit van 7 maart 2007 gegrond verklaard, dit besluit vernietigd en het bestuur opgedragen een nieuwe beslissing op bezwaar te nemen. De rechtbank was van oordeel dat er voldoende aanknopingspunten waren voor de conclusie dat betrokkene in de sector [sector 2] onvoldoende heeft gefunctioneerd. Voorts achtte de rechtbank grond aanwezig voor het oordeel dat aan de begeleiding van betrokkene voldoende inhoud is gegeven. Daarnaast gaf de rechtbank echter als haar oordeel dat betrokkene niet voldoende gelegenheid heeft gehad om zijn functioneren nog te verbeteren. Zij heeft er daarbij op gewezen dat de begeleidster van betrokkene op 27 oktober 2005 in een gesprek met betrokkene heeft meegedeeld dat hij nog twee maanden de tijd had om te laten zien wat hij kon. Betrokkene heeft zich evenwel op 17 november 2005 wegens fysieke klachten ziek moeten melden en is hierna de rest van het jaar arbeidsongeschikt gebleven.

3. Betrokkene heeft tegen deze uitspraak hoger beroep ingesteld voor zover de rechtbank zich op het standpunt heeft gesteld dat betrokkene in de sector [sector 2] onvoldoende heeft gefunctioneerd en dat hij voldoende is begeleid. Bovendien is hij het niet eens met het oordeel van de rechtbank dat hem geen vergoeding van de door hem in bezwaar gemaakte kosten toekomt.

Het hoger beroep van het bestuur richt zich onder meer tegen de opvatting van de rechtbank dat de tekortkomingen in het functioneren van betrokkene onvoldoende grondslag boden voor de beëindiging van zijn plaatsing bij de sector [sector 2] per 1 januari 2006.

4. Naar aanleiding van hetgeen partijen in hoger beroep hebben aangevoerd, overweegt de Raad het volgende.

4.1.

Evenals de rechtbank onderschrijft de Raad niet de stelling van het bestuur dat het de plaatsing van betrokkene bij de sector [sector 2] (ook) zonder opgaaf van redenen heeft kunnen beëindigen. Van belang is daarbij dat uit een e-mailbericht van de voorzitter van de sector [sector 2] van 26 november 2004, gericht aan onder anderen betrokkene en de voorzitter van de sector [sector 1] , duidelijk naar voren komt dat als betrokkene aan de eisen voldoet die aan een [naam functie] bij de sector [sector 2] worden gesteld, hij blijvend in die sector wordt geplaatst. In de gegeven omstandigheden lag ook volstrekt voor de hand dat betrokkene bij een behoorlijke functievervulling niet zou worden teruggeplaatst naar de sector [sector 1] . Een andere benadering zou ernstig te kort doen aan de gerechtvaardigde belangen van betrokkene. Onder andere het beginsel van een behoorlijke belangenafweging en de eisen van goed werkgeverschap brengen mee dat niet staande kan worden gehouden dat het het bestuur vrijstond betrokkene zonder enige motivering terug te plaatsen naar de sector [sector 1] .

4.2.

De Raad deelt eveneens het oordeel van de rechtbank dat de plaatsing van betrokkene bij de sector [sector 2] (min of meer) het karakter had van een proefplaatsing die uiteindelijk tot eind december 2005 zou duren. Beoordeeld moet dan ook worden of het (subsidiaire) standpunt van het bestuur dat betrokkene niet aan redelijkerwijs te stellen eisen voldeed, juist is.

4.3.

De Raad overweegt allereerst dat het bestuur de beoordeling die over het functioneren van betrokkene in 2005 was vastgesteld, vervallen heeft verklaard en uit het personeelsdossier van betrokkene heeft verwijderd. Bezien moet dus worden of uit de gedingstukken overigens voldoende blijkt dat betrokkene niet aan de hier te stellen eisen heeft voldaan. Het bestuur heeft zich in dit verband met name beroepen op een door de raadsheer die betrokkene heeft begeleid, op 31 januari 2006, en dus pas achteraf, opgesteld verslag van met betrokkene gehouden gesprekken. Bij het opstellen van dit verslag is gebruik gemaakt van handgeschreven aantekeningen; deze ontbreken evenwel bij de gedingstukken. In het verslag zijn weliswaar tekortkomingen in algemene zin in het functioneren van betrokkene vermeld maar concrete voorbeelden zijn daarbij niet of nauwelijks genoemd. Ook door betrokkene opgestelde en door raadsheren gecorrigeerde concepten zijn niet overgelegd. Betrokkene heeft uitvoerig op het verslag gereageerd waarbij hij onder meer bestreed dat door hem vervaardigde concepten keer op keer niet goed zouden zijn geweest en erop wees dat hij nog een cursus zou volgen. Deze reactie is door bedoelde raadsheer op 2 oktober 2006 op haar beurt van commentaar voorzien. Dit commentaar bevat echter geen enkele onderbouwing van de gestelde tekortkomingen van betrokkene. Naar betrokkene onweersproken heeft gesteld, heeft deze raadsheer ook maar enkele weken met hem (samen)gewerkt. Van andere raadsheren blijkt uit de geding-stukken niet van een (duidelijk negatief) oordeel over betrokkene. Wel bevinden zich onder die stukken een gespreksverslag van 25 april 2005 en een verslag van een functioneringsgesprek van 27 juli 2005 maar ook daaruit blijkt niet dat de prestaties van betrokkene onder de maat waren.

4.4.

Aan de hand van de nu beschikbare gegevens kan de Raad dan ook niet vaststellen dat het bestuur zich redelijkerwijs op het standpunt heeft kunnen stellen dat betrokkene niet aan de eisen voldeed. De conclusie moet zijn dat het besluit van 7 maart 2007 in strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) niet op een deugdelijke motivering berust. Dit betekent dat de Raad evenals de rechtbank maar op andere grond van oordeel is dat dit besluit in rechte geen stand kan houden. Het hoger beroep van betrokkene slaagt. Aan de beoordeling van het hoger beroep van het bestuur komt de Raad verder niet toe, zodat dit niet slaagt. De aangevallen uitspraak moet worden vernietigd voor zover daarbij opdracht is gegeven een nieuwe beslissing op bezwaar te nemen met inachtneming van die uitspraak. Het bestuur zal nu een nieuwe beslissing hebben te nemen met inachtneming van deze uitspraak van de Raad.

4.5.

Het voorgaande brengt met zich dat aan het ter uitvoering van de aangevallen uitspraak genomen besluit van 30 januari 2009, dat de Raad op de voet van artikel 6:19 van de Awb in deze gedingen mede beoordeelt, de grondslag is komen te ontvallen, zodat dit besluit moet worden vernietigd.

4.6.

Overigens stemt de Raad in met het oordeel van de rechtbank dat eventuele verstoorde verhoudingen bij de sector [sector 2] , zoals pas in verweer bij de rechtbank door het bestuur gesteld, geen grond konden opleveren voor de terugplaatsing. Van verstoorde verhoudingen was immers kennelijk ten tijde van de overplaatsing in elk geval nog geen sprake.

4.7.

III. BESLISSING