Centrale Raad van Beroep, 28-06-2005, AT8471, 03/2078 NABW + 03/2079 NABW

U I T S P RA A K

in het geding tussen:

[appellante], wonende te [woonplaats], appellante,

en

I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING

Namens appellante heeft mr. M.J.M. Strijbosch, advocaat te Eindhoven, hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank ’s-Hertogenbosch van 17 maart 2003, reg.nrs. AWB 02/2072 en AWB 02/2073.

Gedaagde heeft een verweerschrift ingediend.

Het geding is ter behandeling aan de orde gesteld ter zitting van 8 maart 2005, waar partijen - zoals tevoren aangekondigd - niet zijn verschenen.

II. MOTIVERING

De Raad gaat uit van de volgende in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden.

De Unit Bijzonder Onderzoek heeft vervolgens nader onderzoek verricht, waarvan de bevindingen zijn neergelegd in een aanvullend rapport van 14 maart 2002. Daarin heeft gedaagde aanleiding gezien om, bij besluit van 22 maart 2002, het recht op uitkering van appellante over de periode van 11 oktober 1998 tot 1 november 2001 in te trekken, op de grond dat appellante onjuiste of onvolledige informatie heeft verstrekt over haar woonsituatie en dat door het voeren van een gezamenlijke huishouding met [partner] de noodzaak tot bijstandsverlening aan appellante niet kan worden vastgesteld. Tevens zijn bij dat besluit de over die periode gemaakte kosten van bijstand van appellante teruggevorderd tot een bedrag van € 38.425,64.

De tegen de besluiten van 20 december 2001 en 22 maart 2002 gemaakte bezwaren zijn bij besluit van gedaagde van 9 juli 2002 ongegrond verklaard. Gedaagde heeft aan dat besluit ten grondslag gelegd dat in onvoldoende mate is aangetoond dat [partner] ten tijde in geding zijn hoofdverblijf heeft gehad bij appellante en dat, nu appellante elke medewerking weigert om duidelijkheid te verschaffen over de wijze waarop gezamenlijk in het hoofdverblijf is voorzien, niet kan worden vastgesteld of sprake is geweest van het voeren van een gezamenlijke huishouding en of appellante heeft verkeerd in bijstandsbehoevende omstandigheden.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het tegen het besluit van 9 juli 2002 ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Appellante heeft zich in hoger beroep gemotiveerd tegen deze uitspraak gekeerd.

De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Ingevolge artikel 3, derde lid, van de Abw is van een gezamenlijke huishouding sprake, indien twee personen hun hoofdverblijf in dezelfde woning hebben en zij blijk geven zorg te dragen voor elkaar door middel van een bijdrage in de kosten van de huishouding dan wel anderszins.

De Raad stelt allereerst vast dat gedaagde aan het besluit van 9 juli 2002 niet ten grondslag heeft gelegd dat sprake is van een gezamenlijke huishouding, maar dat appellante - in strijd met de ingevolge artikel 65, eerste lid, van de Abw op haar rustende inlichtingenverplichting - geen mededeling heeft gedaan van het feit dat [partner] zijn hoofdverblijf heeft in de woning van appellante en - desgevraagd - evenmin inlichtingen heeft verstrekt over de omstandigheden waaronder [partner] bij haar verblijf hield. Als gevolg daarvan kan niet worden vastgesteld of, en zo ja in welke omvang, appellante recht op bijstand heeft.

De Raad merkt vervolgens, in algemene zin, op dat indien het betrokken bestuursorgaan tot de conclusie komt dat wel sprake is van het hebben van hoofdverblijf maar dat niet kan worden vastgesteld dat ook aan het tweede criterium van artikel 3, eerste lid, van de Abw - dat van de wederzijdse zorg - is voldaan, het bestuursorgaan niet zonder meer tot intrekking of beëindiging mag overgaan op de grond dat als gevolg van het niet mededelen van het hoofdverblijf het recht op bijstand niet kan worden vastgesteld. Daarmee zou immers in dergelijke gevallen aan het tweede wettelijke criterium voor het aannemen van een gezamenlijke huishouding feitelijk de betekenis komen te ontvallen. Mede gelet op de uit artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht voortvloeiende onderzoeksplicht dient het bestuursorgaan de betrokkene in een dergelijk geval te confronteren met de vaststelling van het hoofdverblijf en hem in de gelegenheid te stellen (nader) te verklaren over de omstandigheden waaronder van dit hoofdverblijf sprake is. Indien de betrokkene dan geen of geen toereikende inlichtingen verschaft, is het bestuursorgaan bevoegd over te gaan tot intrekking of beëindiging op de grond dat als gevolg van de schending van de inlichtingenverplichting niet kan worden vastgesteld of, en zo ja in welke omvang, recht op bijstand bestaat. Indien de betrokkene wel toereikende inlichtingen verschaft, kan het bestuursorgaan op grond daarvan (de omvang van) het recht op bijstand nader vaststellen, zodat niet (meer) kan worden gezegd dat als gevolg van de schending van de verplichting om mededeling te doen van het hoofdverblijf het recht op bijstand niet kan worden vastgesteld.

Dat betekent tevens dat is voldaan aan de voorwaarden voor terugvordering met toepassing van artikel 81, eerste lid, van de Abw, zodat gedaagde verplicht was om tot terugvordering van de over deze periode gemaakte kosten van bijstand over te gaan. Dringende redenen om geheel of gedeeltelijk van terugvordering af te zien, zijn de Raad evenmin gebleken.

Het hoger beroep slaagt dan ook niet. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

De Raad ziet ten slotte geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus gewezen door mr. C. van Viegen als voorzitter, en mr. A.B.J. van der Ham en J.N.A. Bootsma als leden, in tegenwoordigheid van mr. R. van den Munckhof als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 17 juni 2005.

(get.) C. van Viegen.