Centrale Raad van Beroep, 05-10-2004, AR3449, 03/2546 NABW

03/2546 NABW

U I T S P R A A K

in het geding tussen:

[appellant], wonende te [woonplaats], appellant,

en

het College van burgemeester en wethouders van de gemeente Loon op Zand, gedaagde.

I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING

Appellant heeft hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van 15 april 2003 van de rechtbank Breda, reg.nr. 02/788 NABW.

Gedaagde heeft een verweerschrift ingediend.

Het geding is behandeld ter zitting van 31 augustus 2004, waar appellant in persoon is verschenen en waar gedaagde zich niet heeft laten vertegenwoordigen.

II. MOTIVERING

Voor een overzicht van de in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden verwijst de Raad naar de aangevallen uitspraak. Hij volstaat hier met het volgende.

In verband met een onderzoek naar de arbeidsmogelijkheden van appellant is hij bij aangetekende brief van 13 december 2001 vanwege gedaagde opgeroepen te verschijnen voor een gesprek met een medewerker van bureau sociale zaken op 2 januari 2002. Appellant heeft niet op de brief gereageerd.

Bij besluit van 4 maart 2002 heeft gedaagde de bezwaren tegen deze besluiten ongegrond verklaard.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het besluit van 4 maart 2002 ongegrond verklaard.

Appellant heeft zich in hoger beroep gemotiveerd tegen deze uitspraak gekeerd.

De Raad overweegt het volgende.

Het opschortingsbesluit berust op toepassing van artikel 69, eerste lid, van de Abw. Die bepaling verplicht gedaagde tot opschorting van het recht op bijstand indien de belang-hebbende de voor de verlening van bijstand van belang zijnde gegevens of de gevorderde bewijsstukken niet, niet tijdig of onvolledig heeft verstrekt en hem dit te verwijten valt, dan wel indien belanghebbende anderszins onvoldoende medewerking verleent aan het onderzoek.

De Raad stelt vast dat appellant zonder aanwijsbare reden geen gehoor heeft gegeven aan de oproep van gedaagde van 13 december 2001 te verschijnen op 2 januari 2002, welke oproep verband hield met een onderzoek naar de arbeidsmogelijkheden van appellant. Hierdoor heeft appellant onvoldoende medewerking verleend aan het onderzoek als bedoeld in het eerste lid van artikel 69 van de Abw. Gedaagde was derhalve gehouden het recht op bijstand op te schorten.

Het besluit tot intrekking van het recht op bijstand berust op toepassing van artikel 69, vierde lid, van de Abw. Die bepaling verplicht gedaagde tot intrekking met ingang van de eerste dag waarover het recht op bijstand is opgeschort indien de belanghebbende het verzuim niet herstelt binnen de daarvoor gestelde termijn.

Aangezien de Raad evenmin is gebleken van dringende redenen als bedoeld in het vijfde lid van artikel 69 van de Abw, op grond waarvan gedaagde de bevoegdheid toekomt geheel of gedeeltelijk van intrekking af te zien, kan de Raad tot geen ander oordeel komen dan dat gedaagde gehouden was het besluit tot toekenning van bijstand in te trekken.

Appellant heeft voorts aangevoerd dat gedaagde geen schriftelijke bevestiging van de ontvangst van zijn bezwaarschrift van 8 februari 2002 heeft verzonden. Weliswaar is gedaagde op grond van artikel 6:14 van de Algemene wet bestuursrecht gehouden om de ontvangst van een bezwaarschrift schriftelijk te bevestigen, maar niet is gebleken dat appellant door het achterwege laten hiervan is benadeeld, zodat hieraan geen gevolgen worden verbonden.

Niettemin kan het besluit van 4 maart 2002 niet in stand blijven, omdat gedaagde de opschorting en intrekking heeft laten ingaan op 1 januari 2002. Vaststaat dat de eerste dag van het verzuim op 2 januari 2002 is gelegen. Ingevolge artikel 69, eerste lid, aanhef en onder a, van de Abw gaat de opschorting van het recht op uitkering in op de eerste dag van de periode waarop het verzuim betrekking heeft. Dit besluit dient derhalve te worden vernietigd, evenals de aangevallen uitspraak, waarbij het beroep ongegrond is verklaard. Gezien het voorgaande ziet de Raad aanleiding om te bepalen dat de rechtsgevolgen van het te vernietigen besluit vanaf 2 januari 2002 in stand blijven. Dit betekent dat appellant over 1 januari 2002 nog uitkering toekomt.

De Raad ziet ten slotte geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten omdat van in aanmerking komende proceskosten niet is gebleken.

Beslist wordt als volgt.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Aldus gewezen door mr. Th.C. van Sloten als voorzitter en mr. A.B.J. van der Ham en mr. J.J.A. Kooijman als leden, in tegenwoordigheid van M. Pijper als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 5 oktober 2004.

(get.) Th.C. van Sloten.

(get.) M. Pijper.

MvK27094