Centrale Raad van Beroep, 25-04-2003, AH8706, 00/3437 WAZ

Appellante was uit hoofde van haar werkzaamheden via een uitzendbureau verzekerd op grond van de werknemersverzekeringen en was daarnaast als meewerkend echtgenote in het bedrijf van haar echtgenoot verzekerd ingevolge de Wet arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen (WAZ). Op 17 september 1998 heeft appellante bij gedaagde een aanvraag ingediend voor een bevallingsuitkering op grond van de WAZ. Bij besluit van 19 februari 1999 heeft gedaagde appellante medegedeeld dat zij ingevolge artikel 22 van de WAZ met ingang van 17 januari 1999 recht heeft op een uitkering in verband met bevalling ten bedrage van ƒ 59,07 per dag, doch dat deze uitkering niet tot uitbetaling komt omdat zij met ingang van die datum op grond van artikel 29a van de Ziektewet (ZW) een uitkering van ziekengeld in verband met bevalling ontving die hoger is dan de WAZ-bevallingsuitkering. Gedaagde heeft hierbij toepassing gegeven aan

artikel 59, vierde lid, van de WAZ, waarin is bepaald dat indien zowel recht bestaat op een uitkering in verband met bevalling als bedoeld in artikel 22 van de WAZ als op ziekengeld in verband met bevalling als bedoeld in artikel 29a van de ZW, de uitkering in verband met bevalling ingevolge de WAZ slechts wordt uitbetaald voorzover deze het ziekengeld in verband met bevalling overtreft.

Namens appellante is (ook) in hoger beroep naar voren gebracht dat de anticumulatiebepaling die is neergelegd in

artikel 59, vierde lid, van de WAZ, rechtstreeks onderscheid maakt naar geslacht omdat deze bepaling slechts vrouwen (nadelig) treft en door de toepassing van deze bepaling aan vrouwen in verband met bevalling geen volledige inkomenscompensatie wordt geboden. Appellantes gemachtigde heeft in dit verband verwezen naar artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR) en naar artikel 11, tweede lid, aanhef en onder b, van het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (IVDV).

De Raad stelt voorop dat het recht op uitkering in verband met bevalling zoals ten tijde hier van belang was neergelegd in artikel 22 van de WAZ, een voordeel bood dat was voorbehouden aan vrouwen, waarbij werd afgeweken van de in zijn algemeenheid in de WAZ neergelegde regel dat de verzekerde eerst na een periode van inkomensderving van 52 weken voor een uitkering in aanmerking komt. De anticumulatie van een dergelijk alleen aan vrouwen toekomend recht met een soortgelijke voorziening in een andere wet - in casu artikel 29a van de ZW - kan geen ongunstige behandeling van vrouwen ten opzichte van mannen met zich meebrengen. De Raad vindt voor dit standpunt steun in het arrest van het Hof van Justitie van de EG van 27 oktober 1998, C-441/96, in de zaak Boyle (JAR 1999, 14).

De Raad merkt daarbij nog op dat de anticumulatiebepaling die is opgenomen in artikel 59, vierde lid, van de WAZ past binnen het systeem van de WAZ, waarin uitsluitend een voorziening wordt geboden in aansluiting op uitkeringen ingevolge de werknemersverzekeringen en waarbij - behoudens waar het de vrijwillige verzekering betreft - slechts premie wordt geheven over het inkomen als (meewerkend) zelfstandige voorzover dat een eventueel inkomen uit een dienstbetrekking overtreft.