Gedelegeerde Verordening (EU) 2023/2772 van de Commissie van 31 juli 2023 tot aanvulling van Richtlijn 2013/34/EU van het Europees Parlement en de Raad wat betreft standaarden voor duurzaamheidsrapportage (Voor de EER relevante tekst)

Er zijn drie categorieën ESRS:

1. dwarsdoorsnijdende standaarden;

2. thematische standaarden (milieu-, sociale en governance (ESG) standaarden); en

3. sectorspecifieke standaarden.

Dwarsdoorsnijdende standaarden en thematische standaarden zijn sector-agnostisch, d.w.z. zij gelden voor alle ondernemingen, ongeacht de sector(en) waarin de onderneming actief is.

De dwarsdoorsnijdende standaarden ESRS 1 Algemene vereisten en ESRS 2 Algemene toelichtingen betreffen de duurzaamheidsthema’s die aan bod komen in thematische standaarden en sectorspecifieke standaarden.

Deze standaard (ESRS 1) beschrijft de architectuur van ESRS-standaarden, licht redactionele normen en basisconcepten toe en geeft algemene vereisten voor het opstellen en presenteren van duurzaamheidsinformatie.

ESRS 2 bepaalt Rapportage-eisen voor de informatie die de onderneming voor alle materiële duurzaamheidsthema’s op een algemeen niveau moet verschaffen over de rapportagegebieden governance, strategie, impact-, risico- en kansenbeheer en maatstaven en doelen.

Thematische ESRS behandelen een duurzaamheidsthema en zijn onderverdeeld in thema’s en subthema’s (en, waar nodig, ook sub-sub-thema’s). De tabel in Toepassingsvoorschrift 16 (TV 16) bij deze standaard geeft een overzicht van deze duurzaamheidsthema’s, -subthema’s en -sub-subthema’s (tezamen: “duurzaamheidsthema’s”) die in thematische ESRS aan bod komen.

Thematische ESRS kunnen specifieke vereisten bevatten die de algemene Rapportage-eisen van ESRS 2 aanvullen. ESRS 2, Bijlage C Rapportage-/Toepassingsvoorschriften in thematische ESRS die samen met ESRS 2 Algemene toelichtingen van toepassing zijn bevat een lijst van de aanvullende vereisten in thematische ESRS die de onderneming moet toepassen samen met de algemene rapportage-eisen van ESRS 2.

Sectorspecifieke standaarden zijn van toepassing op alle ondernemingen binnen een sector. Zij behandelen impacts, risico’s en kansen die waarschijnlijk materieel zullen zijn voor alle ondernemingen in een bepaalde sector en die niet, of onvoldoende, aan bod komen in thematische standaarden. In sectorspecifieke standaarden komen meerdere thema’s aan bod en zij behandelen de thema’s die het meest relevant zijn voor de betrokken sector. Sectorspecifieke standaarden zorgen voor een hoge mate van vergelijkbaarheid.

Naast de rapportage-eisen die in de drie categorieën ESRS zijn vastgesteld, verschaft de onderneming, wanneer zij tot de conclusie komt dat impacts, risico’s of kansen die niet of onvoldoende fijnmazig aan bod komen in een ESRS, maar die materieel zijn als gevolg van haar specifieke feiten en omstandigheden, additionele entiteitspecifieke rapportage zodat gebruikers inzicht krijgen in de duurzaamheidsimpacts, -risico’s of -kansen van de onderneming. De toepassingsvoorschriften TV 1 tot en met TV 5 bieden verdere houvast voor entiteitspecifieke rapportage.

De Rapportage-eisen in ESRS 2, in de thematische ESRS en in sectorspecifieke ESRS bestrijken de volgende rapportagegebieden:

1. Governance (GOV): de governanceprocessen, -controles en -procedures die worden gebruikt om impacts, risico’s en kansen te monitoren, te beheersen en te overzien (zie ESRS 2, hoofdstuk 2 Governance);

2. Strategie (SBM): de wisselwerking tussen, enerzijds, strategie en businessmodel van de onderneming en, anderzijds, haar materiële impacts, risico’s en kansen, met inbegrip van de vraag hoe de onderneming op die impacts, risico’s en kansen acteert (zie ESRS 2, hoofdstuk 3 Strategie);

3. Impact-, risico- en kansenmanagement (IRO): het (de) proces(sen) waarmee de onderneming:

   1. impacts, risico’s en kansen in kaart brengt en op hun materialiteit beoordeelt (zie IRO-1 in afdeling 4.1 van ESRS 2);

   2. materiële duurzaamheidsthema’s beheerst via beleid en maatregelen (zie afdeling 4.2 van ESRS 2);

4. Maatstaven en doelen (MT): de prestaties van de onderneming, met inbegrip van de doelen die zij zich heeft gesteld en de voortgang in de richting van het behalen van die doelen (zie ESRS 2, hoofdstuk 5 Maatstaven en doelen).

ESRS 2 bevat:

1. in afdeling 4.2 Minimumrapportage-eisen betreffende beleid (MDR-P) en maatregelen (MDR-A);

2. in afdeling 5 Minimumrapportage-eisen betreffende maatstaven (MDR-M) en doelen (MDR-T).

De minimumrapportage-eisen voor beleid, maatregelen, maatstaven en doelen worden door de onderneming toegepast samen met de overeenkomstige rapportage-eisen in thematische en sectorspecifieke ESRS.

In alle ESRS worden:

1. met de term “impacts” positieve en negatieve duurzaamheidsimpacts bedoeld die verband houden met de activiteiten van de onderneming, zoals die in kaart zijn gebracht via een analyse van de impact-materialiteit (zie afdeling 3.4 Impact-materialiteit). Deze term verwijst naar zowel daadwerkelijke impacts als naar potentiële toekomstige impacts;

2. met de termen “risico’s en kansen” de financiële duurzaamheidsrisico’s en -kansen van de onderneming bedoeld, met inbegrip van die welke voortkomen uit afhankelijkheden van natuurlijke, menselijke en sociale hulpbronnen, zoals die in kaart zijn gebracht via een analyse van de financiële materialiteit (zie afdeling 3.5).

Deze beide termen worden samen “impacts, risico’s en kansen” (IRO’s) genoemd. Zij geven het perspectief van “dubbele materialiteit” van ESRS weer dat in afdeling 3 wordt beschreven.

In alle ESRS zijn de termen die worden gedefinieerd in de lijst met begrippen (bijlage II), vet en cursief gedrukt, behalve wanneer een gedefinieerde term meer dan eens in dezelfde alinea wordt gebruikt.

ESRS structureren de informatie die op grond van openbaarmakingsvereisten (“Rapportage-eisen”) moet worden gerapporteerd. Iedere rapportage-eis bestaat uit een of meer afzonderlijke datapunten. Met de term “datapunt” kan ook een narratief subelement van een Rapportage-eis bedoeld zijn.

Naast Rapportage-eisen bevatten de meeste ESRS ook Toepassingsvoorschriften. Toepassingsvoorschriften onderbouwen de toepassing van Rapportage-eisen en hebben dezelfde status als de overige delen van een ESRS.

In de ESRS worden de volgende termen gebruikt om een onderscheid te maken tussen de verschillende mate van verplichting voor de onderneming om informatie te rapporteren:

1. “rapporteert”: hiermee wordt bedoeld dat de bepaling wordt voorgeschreven door een Rapportage-eis of datapunt;

2. “kan rapporteren”: hiermee wordt vrijwillige rapportage bedoeld als aanmoediging van goede praktijkvoorbeelden.

Daarnaast wordt in ESRS de term “houdt rekening met” gebruikt wanneer het gaat over thema’s, hulpbronnen of methodologieën waarvan wordt verwacht dat de onderneming (in voorkomend geval) daarmee rekening houdt of deze gebruikt bij het opstellen van een bepaalde rapportage.

Stakeholders zijn partijen die op de onderneming van invloed kunnen zijn of op wie de onderneming van invloed kan zijn. Er zijn twee grote groepen stakeholders:

1. de getroffen stakeholders: personen of groepen van wie belangen – positief of negatief – (kunnen) worden beïnvloed door de activiteiten van de onderneming en haar directe en indirecte zakelijke relaties binnen haar waardeketen; en

2. gebruikers van duurzaamheidsverklaringen: primaire gebruikers van financiële rapportage voor algemeen gebruik (bestaande en potentiële beleggers, kredietverstrekkers en andere crediteuren, zoals assetmanagers, kredietinstellingen, verzekeringsondernemingen), alsmede andere gebruikers van duurzaamheidsverklaringen, zoals zakenpartners van de onderneming, vakbonden en sociale partners, het maatschappelijke middenveld en niet-gouvernementele organisaties, overheden, analisten en mensen uit de academische wereld.

Sommige, maar niet alle stakeholders behoren misschien tot de beide in alinea 22 gedefinieerde groepen.

Het betrekken van de getroffen stakeholders is van cruciaal belang voor het doorlopende due-diligenceproces van de onderneming (zie hoofdstuk 4 Due diligence) en de materialiteitsanalyse op het gebied van duurzaamheid. Dit omvat de processen van de onderneming voor het in kaart brengen en beoordelen van daadwerkelijke en potentiële negatieve impacts, die dan worden meegenomen in de analyse om de materiële impacts te identificeren ten behoeve van de duurzaamheidsverslaggeving (“duurzaamheidsrapportage”) (zie afdeling 3.4 van deze standaard).

De onderneming moet een materialiteitsanalyse uitvoeren (zie de afdelingen 3.4 Impact-materialiteit en 3.5 Financiële materialiteit) om de te rapporteren materiële impacts, risico’s en kansen in kaart te brengen.

De materialiteitsanalyse is het uitgangspunt voor duurzaamheidsrapportage op grond van ESRS. IRO-1 in afdeling 4.1 van ESRS 2 bevat algemene rapportage-eisen over het proces van de onderneming om impacts, risico’s en kansen in kaart te brengen en de materialiteit daarvan te analyseren. ESRS 2 SBM-3 bevat algemene rapportage-eisen voor de materiële impacts, risico’s en kansen zoals die blijken uit de materialiteitsanalyse van de onderneming.

De Toepassingsvoorschriften in bijlage A bij deze standaard bevatten een lijst van duurzaamheidsthema’s die aan bod komen in thematische ESRS, ingedeeld volgens thema, subthema en sub-subthema. Deze moeten de materialiteitsanalyse onderbouwen. Bijlage E Beslisboom voor het opnemen van te rapporteren informatie bij deze standaard illustreert de in deze afdeling beschreven materialiteitsanalyse.

Een duurzaamheidsthema is “materieel” wanneer het voldoet aan de criteria die zijn bepaald voor impact-materialiteit (zie afdeling 3.4 van deze standaard) of voor financiële materialiteit (zie afdeling 3.5 van deze standaard), of voor beiden.

Ongeacht de uitkomst van haar materialiteitsanalyse rapporteert de onderneming steeds de informatie voorgeschreven door: ESRS 2 Algemene toelichtingen (d.w.z. alle Rapportage-eisen en datapunten vermeld in ESRS 2) en de Rapportage-eisen (met inbegrip van de betrokken datapunten) in thematische ESRS met betrekking tot Rapportage-eis IRO-1 Beschrijving van de processen om materiële verontreinigingsimpacts, -risico’s en -kansen in kaart te brengen en te analyseren, zoals vermeld in ESRS 2 Bijlage C Rapportage-/Toepassingsvoorschriften in thematische ESRS die samen met ESRS 2 Algemene toelichtingen van toepassing zijn.

Wanneer de onderneming, na haar materialiteitsanalyse, tot de conclusie komt dat een duurzaamheidsthema waarvoor ESRS 2 IRO-1, IRO-2 en SBM-3 rapportage-eisen hebben vastgesteld, materieel is, doet zij het volgende:

1. zij rapporteert informatie overeenkomstig de Rapportage-eisen (met inbegrip van de Toepassingsvoorschriften) met betrekking tot dat specifieke duurzaamheidsthema in de betrokken thematische en sectorspecifieke ESRS; en

2. zij rapporteert aanvullende entiteitspecifieke informatie (zie alinea 11 en TV 1 tot en met TV 5 van deze standaard) wanneer het materiële duurzaamheidsthema in een ESRS niet of onvoldoende fijnmazig aan bod komt.

De binnen een Rapportage-eis (met inbegrip van de betrokken datapunten) of binnen entiteitspecifieke rapportage voorgeschreven toepasselijke informatie, wordt gerapporteerd wanneer de onderneming deze informatie, in het kader van haar analyse van materiële informatie, relevant acht uit een of meer van de volgende perspectieven:

1. het belang van de informatie voor het thema dat deze beoogt in beeld te brengen of toe te lichten; of

2. de mate waarin die informatie kan voldoen aan de behoeften van gebruikers op het punt van besluitvorming (met inbegrip van de behoeften van primaire gebruikers van financiële rapportage voor algemeen gebruik zoals beschreven in alinea 48) en/of de behoeften van gebruikers die in de eerste plaats belang hebben bij informatie over de impacts van de onderneming.

Indien de onderneming tot de conclusie komt dat klimaatverandering geen materieel thema is – en zij dus alle Rapportage-eisen in ESRS E1 Klimaatverandering weglaat –, verschaft zij een nadere toelichting bij de conclusies van haar materialiteitsanalyse op het punt van klimaatverandering (zie ESRS 2 IRO-2 Rapportage-eisen in ESRS opgenomen in de duurzaamheidsverklaring van de onderneming), met inbegrip van een prospectieve analyse van de omstandigheden die de onderneming tot de conclusie zouden kunnen brengen dat klimaatverandering in de toekomst materieel is. Indien de onderneming tot de conclusie komt dat een ander thema dan klimaatverandering niet materieel is – en zij dus alle Rapportage-eisen in de betrokken thematische ESRS weglaat –, kan zij de conclusies van haar materialiteitsanalyse voor dat thema kort toelichten.

Wanneer de onderneming informatie rapporteert over beleid, maatregelen en doelen met betrekking tot een duurzaamheidsthema dat als materieel is beoordeeld, neemt zij de informatie op die wordt voorgeschreven door alle Rapportage-eisen en datapunten in de thematische en sectorspecifieke ESRS met betrekking tot dat thema en in de overeenkomstige Minimumrapportage-eis voor beleid, maatregelen en doelen zoals voorgeschreven door ESRS 2. Indien de onderneming niet de informatie voor beleid, maatregelen en doelen kan rapporteren die wordt voorgeschreven door hetzij de Rapportage-eisen en datapunten in de thematische of sectorspecifieke ESRS, hetzij de Minimumrapportage-eisen in ESRS 2 over beleid, maatregelen en doelen, omdat zij het betrokken beleid niet heeft aangenomen, de betrokken maatregelen niet heeft uitgerold of de betrokken doelen niet heeft bepaald, vermeldt zij dit. Zij kan ook rapporteren binnen welk tijdsbestek zij voornemens is over dit beleid en deze maatregelen en doelen te beschikken.

Wanneer de onderneming informatie rapporteert over maatstaven voor een materieel duurzaamheidsthema volgens de afdeling “Maatstaven en doelen” van de betrokken thematische ESRS, doet zij het volgende;

1. zij neemt de door een Rapportage-eis voorgeschreven informatie op indien zij die informatie als materieel beoordeelt; en

2. zij kan de door een datapunt van een Rapportage-eis voorgeschreven informatie weglaten, indien zij die informatie niet als materieel beoordeelt en zij tot de conclusie komt dat die informatie niet vereist is om de doelstelling van de Rapportage-eis te behalen.

Indien de onderneming de informatie weglaat die wordt voorgeschreven door een datapunt dat voortkomt uit andere EU-wetgeving vermeld in bijlage B bij ESRS 2, vermeldt zij uitdrukkelijk dat de betrokken informatie “niet materieel” is.

De onderneming bepaalt hoe zij criteria, met inbegrip van passende drempelwaarden, toepast om uit te maken:

1. welke informatie zij rapporteert over maatstaven voor een materieel duurzaamheidsthema volgens de afdeling “Maatstaven en doelen” van de betrokken thematische ESRS, overeenkomstig alinea 34; en

2. welke informatie als entiteitspecifieke rapportage wordt gerapporteerd.

Dubbele materialiteit heeft twee dimensies: impact-materialiteit en financiële materialiteit. Tenzij anders vermeld, wordt met de termen “materieel” en “materialiteit” in alle ESRS de dubbele materialiteit bedoeld.

Analyses van impact-materialiteit en financiële materialiteit hangen onderling samen en er moet rekening worden gehouden met het feit dat deze beide dimensies onderling samenhangen. Algemeen gesproken is het uitgangspunt de analyse van de impacts, hoewel er ook materiële risico’s en kansen kunnen zijn die geen verband houden met de impacts van de onderneming. Een duurzaamheidsimpact kan financieel materieel zijn van bij het begin of kan financieel materieel worden, wanneer redelijkerwijs zou mogen worden verwacht dat die impact voor de onderneming op korte, middellange en lange termijn van invloed is op haar financiële positie, financiële prestaties, kasstromen, haar toegang tot financiering. Impacts komen in beeld komen door de benadering uit oogpunt van impact-materialiteit, ongeacht of zij financieel materieel zijn.

Bij het in kaart brengen en beoordelen van de impacts, risico’s en kansen binnen de waardeketen van de onderneming om de materialiteit ervan te bepalen, kijkt de onderneming vooral naar sectoren waar deze impacts, risico’s en kansen zich, gelet op de aard van de activiteiten, zakelijke relaties, geografische dimensies of andere betrokken factoren, naar verwachting zullen voordoen.

De onderneming gaat na hoe zij wordt geraakt door haar afhankelijkheden van de beschikbaarheid van natuurlijke, menselijke en sociale hulpbronnen tegen passende prijzen en van passende kwaliteit, ongeacht haar mogelijke impacts op die hulpbronnen.

De belangrijkste impacts, risico’s en kansen van een onderneming worden geacht dezelfde te zijn als de materiële impacts, risico’s en kansen die in beeld zijn gekomen op basis van het beginsel van “dubbele materialiteit” – en die dus worden gerapporteerd in haar duurzaamheidsverklaring.

De onderneming past de criteria uit de afdelingen 3.4 en 3.5 van deze standaard toe, met gebruikmaking van passende kwantitatieve en/of kwalitatieve drempelwaarden. Passende drempelwaarden zijn noodzakelijk om te bepalen welke impacts, risico’s en kansen door de onderneming als materieel worden geïdentificeerd en behandeld en om te bepalen welke duurzaamheidsthema’s materieel zijn voor rapportagedoeleinden. Sommige bestaande standaarden en kaders gebruiken de term “meest significante impacts” wanneer zij het hebben over de drempel die wordt gebruikt om de impacts te identificeren die in ESRS als “materiële impacts” worden beschreven.

Een duurzaamheidsthema is materieel uit oogpunt van impact wanneer het betrekking heeft op de materiële, daadwerkelijke of potentiële, positieve of negatieve impacts van de onderneming op mens of milieu op korte, middellange en lange termijn. Impacts omvatten impacts die verband houden met de eigen activiteiten en upstream- en downstreamwaardeketen van de onderneming, onder meer via haar producten en diensten, alsmede via haar zakelijke relaties. Zakelijke relaties omvatten relaties in de upstream- en downstreamwaardeketen van de onderneming en zijn niet beperkt tot directe contractuele relaties.

In dit verband omvatten impacts op mens of milieu impacts met betrekking tot ESG-thema’s.

De materialiteitsanalyse van een negatieve impact wordt geschraagd door het due-diligenceproces zoals dat is vastgelegd in de internationale instrumenten van de UN Guiding Principles on Business and Human Rights (UNGP’s) en de OESO-richtlijnen voor Multinationale Ondernemingen. Voor daadwerkelijke negatieve impacts is de materialiteit gebaseerd op de ernst van de impact, terwijl deze voor potentiële negatieve impacts gebaseerd is op de ernst en de waarschijnlijkheid van de impact. De ernst is gebaseerd op de volgende factoren:

1. schaal,

2. reikwijdte, en

3. onomkeerbaar karakter van de impact.

In het geval van een potentiële negatieve impact op mensenrechten gaat de ernst van de impact voor op de waarschijnlijkheid ervan.

Voor positieve impacts is materialiteit gebaseerd op:

1. de schaal en reikwijdte van de impact bij daadwerkelijke impacts; en

2. de schaal, reikwijdte en waarschijnlijkheid van de impact bij potentiële impacts.

De reikwijdte van financiële materialiteit voor duurzaamheidsrapportage is een uitbreiding van de reikwijdte van materialiteit gebruikt bij het beantwoorden van de vraag welke informatie in de jaarrekening van de onderneming moet worden opgenomen.

De financiële materialiteitsanalyse stemt overeen met het identificeren van informatie die als materieel wordt beschouwd voor primaire gebruikers van financiële verslaggeving voor algemeen gebruik bij het nemen van beslissingen met betrekking tot het verschaffen van middelen aan de entiteit. Met name wordt informatie als materieel voor primaire gebruikers van financiële verslaggeving voor algemeen gebruik beschouwd indien redelijkerwijze mag worden verwacht dat weglating, onjuiste weergave of versluiering daarvan van invloed zal zijn op beslissingen die deze gebruikers nemen op basis van de duurzaamheidsverklaring van de onderneming.

Een duurzaamheidsthema is uit financieel oogpunt materieel indien het aanleiding geeft, of redelijkerwijze mag worden verwacht dat het aanleiding kan geven, tot materiële financiële effecten op de onderneming. Dit is het geval wanneer een duurzaamheidsthema risico’s of kansen genereert die voor de onderneming op korte, middellange en lange termijn materiële invloed hebben (of redelijkerwijze zouden kunnen hebben) op haar ontwikkeling, financiële positie, financiële prestaties, kasstromen, toegang tot financiering of kapitaalkosten. Risico’s en kansen kunnen voortkomen uit gebeurtenissen uit het verleden of in de toekomst. De financiële materialiteit van een duurzaamheidsthema blijft niet beperkt tot thema’s waarover de onderneming de volledige controle heeft, maar omvat ook informatie over materiële risico’s en kansen die zijn toe te schrijven aan zakelijke relaties buiten de voor het opstellen van jaarrekeningen gebruikte consolidatiekring.

Afhankelijkheden van natuurlijke en sociale hulpbronnen zijn bronnen van financiële risico’s of kansen. Afhankelijkheden kunnen op twee mogelijke wijzen effecten hebben:

1. zij kunnen invloed hebben op de mogelijkheden van de onderneming om de voor haar bedrijfsprocessen vereiste hulpbronnen te blijven gebruiken of te verkrijgen, alsmede de kwaliteit en prijszetting van die hulpbronnen; en

2. zij kunnen invloed hebben op de mogelijkheden van de onderneming om op acceptabele voorwaarden een beroep te doen op voor haar bedrijfsprocessen vereiste zakelijke relaties.

De materialiteit van risico’s en kansen wordt geanalyseerd op basis van een combinatie van de kans dat de financiële effecten optreden en de potentiële omvang daarvan.

De materialiteitsanalyse van de onderneming kan leiden tot de identificatie van situaties waarin haar maatregelen om op bepaalde impacts of risico’s te acteren, of om bepaalde kansen met betrekking tot een duurzaamheidsthema te benutten, materiële negatieve impacts kunnen hebben of materiële risico’s kunnen veroorzaken met betrekking tot een of meer andere duurzaamheidsthema’s. Bijvoorbeeld:

1. een actieplan om de productie koolstofvrij te maken dat inhoudt dat bepaalde producten niet meer worden gebruikt, kan materiële negatieve impacts hebben op het eigen personeel van de onderneming en kan materiële risico’s opleveren als gevolg van ontslagvergoedingen; of

2. een actieplan waarbij een leverancier in de automobielsector inzet op de levering van elektrische auto’s, kan gestrande activa doen ontstaan voor de productie van onderdelen voor traditionele auto’s.

In dergelijke omstandigheden:

1. rapporteert de onderneming het bestaan van materiële negatieve impacts of materiële risico’s samen met de maatregelen waardoor deze worden gegenereerd, met een kruisverwijzing naar het thema waarop de impacts of risico’s betrekking hebben; en

2. geeft de onderneming een beschrijving van de wijze waarop de materiële negatieve impacts of materiële risico’s worden aangepakt binnen het thema waarop zij betrekking hebben.

Wanneer zulks voor een goed begrip van haar materiële impacts, risico’s en kansen noodzakelijk is, splitst de onderneming de gerapporteerde informatie uit:

1. naar land, wanneer er tussen landen aanzienlijke variaties zijn in materiële impacts, risico’s en kansen en wanneer het presenteren van meer geaggregeerde informatie de materiële informatie over impacts, risico’s of kansen zou versluieren; of

2. naar significante bedrijfslocatie of naar significant activum, wanneer materiële impacts, risico’s en kansen verband houden met een specifieke locatie of een specifiek activum.

Om voor de rapportage de passende mate van uitsplitsing te bepalen, houdt de onderneming rekening met de uitsplitsing waarvoor in haar materialiteitsanalyse is gekozen. Afhankelijk van de specifieke feiten en omstandigheden van de onderneming, kan een uitsplitsing naar dochteronderneming noodzakelijk zijn.

Wanneer data van verschillende niveaus, of meerdere locaties binnen een niveau, worden geaggregeerd, ziet de onderneming erop toe dat deze aggregatie het specifieke karakter en de context die voor de interpretatie van de informatie noodzakelijk zijn, niet versluiert. De onderneming aggregeert geen materiële posten die van karakter verschillen.

Wanneer de onderneming informatie uitgesplitst naar sector presenteert, hanteert zij de ESRS-sectorindeling uitgewerkt in een overeenkomstig artikel 29 ter, lid 1, derde alinea, punt ii), van Richtlijn 2013/34/EU vast te stellen gedelegeerde handeling van de Commissie. Wanneer een thematische of sectorspecifieke ESRS voorschrijft dat een specifieke mate van uitsplitsing wordt gehanteerd bij het opstellen van een specifiek informatie-element, heeft het vereiste in de thematische of sectorspecifieke ESRS voorrang.

Voor de duurzaamheidsverklaring is de rapporterende onderneming dezelfde als voor de jaarrekening. Indien de rapporterende onderneming bijvoorbeeld een moedermaatschappij is die geconsolideerde jaarrekeningen moet opstellen, zal de duurzaamheidsverklaring de groep betreffen. Dit vereiste is niet van toepassing wanneer de rapporterende onderneming geen jaarrekening hoeft op te stellen of wanneer de rapporterende onderneming geconsolideerde duurzaamheidsrapportage opstelt overeenkomstig artikel 48 decies van Richtlijn 2013/34/EU.

De informatie die in de duurzaamheidsverklaring over de rapporterende onderneming wordt verschaft, wordt uitgebreid zodat deze ook informatie bevat over de materiële impacts, risico’s en kansen die aan de onderneming verbonden zijn via haar directe en indirecte zakelijke relaties binnen de upstream- en/of downstreamwaardeketen (“informatie over de waardeketen”). Bij het verschaffen van de informatie over de rapporterende onderneming neemt de onderneming materiële impacts, risico’s en kansen op die verbonden zijn aan haar upstream- en downstreamwaardeketen:

1. volgens de uitkomsten van haar due-diligenceproces en haar materialiteitsanalyse; en

2. overeenkomstig specifieke vereisten in andere ESRS met betrekking tot de waardeketen.

Alinea 63 eist geen informatie over iedere speler binnen de waardeketen, maar alleen dat materiële informatie over de upstream- en downstreamwaardeketen wordt opgenomen. Verschillende duurzaamheidsthema’s kunnen materieel zijn voor verschillende onderdelen van de upstream- en downstreamwaardeketen van de onderneming. De informatie wordt uitgebreid zodat deze ook informatie over de waardeketen omvat, weliswaar alleen over de delen van de waardeketen die voor het thema materieel zijn.

De onderneming neemt materiële informatie over de waardeketen op wanneer dit noodzakelijk is om:

1. gebruikers van duurzaamheidsverklaringen in staat te stellen inzicht te krijgen in de materiële impacts, risico’s en kansen van de onderneming; en/of

2. een reeks informatie-elementen te verschaffen die voldoet aan de kwalitatieve kenmerken van informatie (zie bijlage B bij deze standaard).

Om te bepalen op welk niveau binnen haar eigen activiteiten en haar upstream- en downstreamwaardeketen een materieel duurzaamheidsthema speelt, maakt de onderneming gebruik van haar beoordeling van impacts, risico’s en kansen aan de hand van het beginsel van “dubbele materialiteit” (zie hoofdstuk 3 van deze standaard).

Wanneer geassocieerde deelnemingen of joint ventures die administratief worden verwerkt volgens de vermogensmutatiemethode of proportioneel worden geconsolideerd in de jaarrekening, onderdeel zijn van de waardeketen van de onderneming (bv. leveranciers), neemt de onderneming informatie over die geassocieerde deelnemingen of joint ventures op, overeenkomstig alinea 63 in overeenstemming met de benadering gehanteerd voor de overige zakelijke relaties binnen de waardeketen. In dat geval zijn, bij het bepalen van de impactmaatstaven, de data van de geassocieerde deelneming of joint venture niet beperkt tot het gehouden aandeel in het eigen vermogen, maar wordt daarmee rekening gehouden op basis van de impacts die verband houden met de producten en diensten van de onderneming via haar zakelijke relaties.

De mogelijkheden van de onderneming om de nodige informatie over de upstream- en downstreamwaardeketen te verzamelen, kan verschillen afhankelijk van diverse factoren, zoals de contractuele regelingen van de onderneming, de mate van zeggenschap die zij uitoefent over de activiteiten buiten de consolidatiekring, en haar kopersmacht. Wanneer de onderneming niet in staat is controle uit te oefenen over de activiteiten van haar upstream- en/of downstreamwaardeketen en haar zakelijke relaties, kan het verzamelen van informatie over de waardeketen een grotere uitdaging zijn.

In sommige omstandigheden kan het zijn dat de onderneming na alle redelijkerwijs te verwachten inspanningen niet de informatie kan verzamelen over haar upstream- en downstreamwaardeketen zoals voorgeschreven door alinea 63. In die omstandigheden schat de onderneming de informatie die over haar upstream- en downstreamwaardeketen moet worden gerapporteerd, daarbij gebruikmakend van alle redelijke en gefundeerde informatie, zoals data over sectorgemiddelden en indirecte maatstaven (“proxies”).

Informatie verzamelen over de waardeketen kan ook een uitdaging zijn voor het midden- en kleinbedrijf (mkb) en andere entiteiten binnen de upstream- en/of downstreamwaardeketen die niet onder de scope vallen van de duurzaamheidsrapportage voorgeschreven door de artikelen 19 bis en 29 bis van Richtlijn 2013/34/EU (zie ESRS 2 BP-2 Rapportage met betrekking tot specifieke omstandigheden).

Wat beleid, maatregelen en doelen betreft, omvat de rapportage van de onderneming informatie over de upstream- en/of downstreamwaardeketen voor zover bij die beleidslijnen, maatregelen en doelen spelers binnen de waardeketen betrokken zijn. Wat maatstaven betreft, is het voor de onderneming in vele gevallen, en met name voor milieuthema’s waarvoor er indirecte maatstaven beschikbaar zijn, mogelijk de rapportage-eisen na te komen zonder dat data hoeven te worden verzameld bij de spelers binnen haar upstream- en downstreamwaardeketen, en met name het mkb, bijvoorbeeld bij het berekenen van de scope 3-emissies van de onderneming.

Het integreren van schattingen die gemaakt zijn aan de hand van data over sectorgemiddelden of andere indirecte maatstaven, mag geen informatie opleveren die niet aan de kwalitatieve kenmerken van informatie voldoet (zie hoofdstuk 2 en afdeling 7.2 Bronnen van schattingsonzekerheden en onzekere uitkomsten van deze standaard).

De rapportageperiode voor de duurzaamheidsverklaring van de onderneming is in overeenstemming met die van haar jaarrekening.

De onderneming legt in haar duurzaamheidsverklaring de nodige verbanden tussen retrospectieve en prospectieve informatie (voor zover relevant), om bij te dragen aan een helder inzicht in de vraag hoe historische informatie zich verhoudt tot prospectieve informatie.

Een basisjaar is de historische referentiedatum of -periode waarvoor er informatie beschikbaar is en waarmee latere informatie in de tijd kan worden vergeleken.

Bij de rapportage over de ontwikkelingen en voortgang in de richting van een doelstelling presenteert de onderneming vergelijkende informatie ten opzichte van het basisjaar over bedragen die in de lopende periode worden gerapporteerd, tenzij de betrokken Rapportage-eis al bepaalt hoe voortgang wordt gerapporteerd. De onderneming kan ook historische informatie opnemen over mijlpalen behaald tussen het basisjaar en de rapportageperiode, wanneer dit relevante informatie is.

Bij het opstellen van haar duurzaamheidsverklaring hanteert de onderneming de volgende tijdsintervallen als het einde van de rapportageperiode:

1. voor de tijdshorizon “korte termijn”: de periode die de onderneming in haar jaarrekening als verslagperiode heeft gekozen;

2. voor de tijdshorizon “middellange termijn”: van het einde van de in punt a) bepaalde periode voor kortetermijnrapportage tot maximaal vijf jaar; en

3. voor de tijdshorizon “lange termijn”: meer dan 5 jaar.

De onderneming hanteert voor de lange tijdshorizon een verdere uitsplitsing wanneer impacts of maatregelen worden verwacht in een periode langer dan vijf jaar, indien zulks noodzakelijk is om gebruikers van duurzaamheidsverklaringen relevante informatie te verschaffen.

Indien verschillende definities van middellange of lange tijdshorizonten vereist zijn voor te rapporteren specifieke informatie in andere ESRS, hebben de definities in die ESRS voorrang.

In sommige omstandigheden kan het gebruik van de middellange of lange tijdshorizonten zoals gedefinieerd in alinea 77 niet-relevante informatie opleveren, omdat de onderneming een verschillende definitie hanteert voor i) haar processen om materiële impacts, risico’s en kansen te identificeren en te beheersen, of ii) voor het vaststellen van haar maatregelen en het vastleggen van doelen. Deze omstandigheden kunnen te wijten zijn aan bedrijfstakspecifieke kenmerken, zoals kasstromen en conjunctuurcycli, de verwachte duur van kapitaalinvesteringen, de tijdshorizonten die de gebruikers van duurzaamheidsverklaringen hanteren bij hun beoordelingen of de planninghorizonten die doorgaans in de bedrijfstak van de onderneming bij besluitvorming worden gebruikt. In die omstandigheden kan de onderneming voor een andere definitie van middellange en/of lange tijdshorizonten kiezen (zie ESRS 2 BP-2, alinea 9).

Wanneer in ESRS sprake is van “korte termijn”, “middellange termijn” en “lange termijn” wordt daarmee de tijdshorizont bedoeld zoals de onderneming die overeenkomstig de alinea’s 77 tot en met 80 heeft vastgesteld.

De onderneming rapporteert ten aanzien van de voorafgaande periode vergelijkende informatie voor alle in de lopende periode gerapporteerde kwantitatieve maatstaven en geldbedragen. Wanneer dat relevant is om inzicht te krijgen in de duurzaamheidsverklaring van de lopende periode, verschaft de onderneming ook vergelijkende informatie voor narratieve rapportage.

Wanneer de onderneming vergelijkende informatie rapporteert die verschilt van de informatie gerapporteerd in de vorige periode, rapporteert zij:

1. het verschil tussen het in de voorgaande periode gerapporteerde cijfer en het herziene vergelijkende cijfer; en

2. de redenen voor de herziening van het cijfer.

Soms is het praktisch niet haalbaar om vergelijkende informatie voor een of meer voorgaande perioden aan te passen zodat deze kan worden vergeleken met informatie over de lopende periode. Het kan bijvoorbeeld zijn dat data in de voorgaande periode(n) niet op een zodanige manier zijn verzameld dat deze de mogelijkheid bieden voor ofwel retroactieve toepassing van een nieuwe definitie van een maatstaf of doelstelling, ofwel retroactieve aanpassing om een fout in een voorgaande periode te corrigeren. Het kan ook praktisch niet haalbaar zijn om de informatie opnieuw samen te stellen (zie ESRS 2 BP-2). Wanneer het praktisch niet haalbaar is om vergelijkende informatie voor een of meer voorgaande perioden aan te passen, vermeldt de onderneming dit feit.

Wanneer een ESRS voorschrijft dat de onderneming voor een maatstaf of datapunt meer dan één vergelijkende periode presenteert, hebben de vereisten van die ESRS voorrang.

Wanneer kwantitatieve maatstaven en geldbedragen, met inbegrip van informatie over de upstream- en downstreamwaardeketen (zie hoofdstuk 5 van deze standaard), niet direct kunnen worden gemeten en alleen kunnen worden geschat, kan meetonzekerheid ontstaan.

Een onderneming rapporteert informatie waarmee gebruikers inzicht kunnen krijgen in de meest significante onzekerheden die van invloed zijn op de kwantitatieve maatstaven en geldbedragen die in haar duurzaamheidsverklaring worden gerapporteerd.

Het gebruik van redelijke aannames en schattingen, met inbegrip van scenario- of gevoeligheidsanalyses, is een essentieel onderdeel van de uitwerking van duurzaamheidsinformatie en doet niets af aan de bruikbaarheid van die informatie, mits de aannames en schattingen nauwkeurig worden beschreven en toegelicht. Zelfs een hoge mate van meetonzekerheid hoeft niet noodzakelijk te betekenen dat die aanname of schatting geen nuttige informatie oplevert of niet voldoet aan de kwalitatieve kenmerken van informatie (zie bijlage B bij deze standaard).

Data en aannames die bij het opstellen van de duurzaamheidsverklaring worden gebruikt, zijn voor zover mogelijk consistent zijn met de overeenkomstige financiële data en aannames die in de jaarrekening van de onderneming worden gebruikt.

Sommige ESRS schrijven voor dat informatie wordt gerapporteerd, zoals toelichtingen over mogelijke toekomstige gebeurtenissen met een onzekere uitkomst. Bij het beoordelen van de vraag of informatie over die mogelijke toekomstige gebeurtenissen materieel is, laat de onderneming zich leiden door de criteria in hoofdstuk 3 van deze standaard en houdt zij rekening met:

1. de potentiële financiële effecten van de gebeurtenissen (de mogelijke uitkomst);

2. de ernst en de waarschijnlijkheid van materiële impacts op mens of milieu die voortkomen uit de mogelijke gebeurtenissen, rekening houdende met de in alinea 45 vermelde factoren van ernst; en

3. het volledige scala aan mogelijke uitkomsten en de waarschijnlijkheid van de mogelijke uitkomsten binnen dat scala.

Bij het beoordelen van de mogelijke uitkomsten houdt de onderneming rekening met alle relevante feiten en omstandigheden, met inbegrip van informatie over weinig waarschijnlijke, maar impactvolle uitkomsten die, wanneer deze zich samen voordoen, materieel kunnen worden. De onderneming kan bijvoorbeeld zijn blootgesteld aan diverse impacts of risico’s, die elk hetzelfde soort ontwrichting kunnen veroorzaken, zoals ontwrichtingen van de toeleveringsketen van de onderneming. Informatie over een individuele bron van risico is misschien niet materieel indien het weinig waarschijnlijk is dat door die bron ontwrichting zal optreden. Informatie over het geaggregeerde risico op ontwrichting van de toeleveringsketen door alle bronnen kan echter wel materieel zijn (zie ESRS 2 BP-2).

In sommige gevallen ontvangt de onderneming misschien informatie na de verslagperiode, maar voordat het bestuursverslag wordt goedgekeurd voor publicatie. Indien die informatie bewijzen of inzichten verschaft over omstandigheden aan het eind van de periode, actualiseert de onderneming, in voorkomend geval, schattingen en duurzaamheidsrapportage in het licht van de nieuwe informatie.

Wanneer die informatie bewijzen of inzichten verschaft voor materiële transacties, andere gebeurtenissen en omstandigheden die zich voordoen na het einde van de verslagperiode, geeft de onderneming, in voorkomend geval, narratieve informatie met vermelding van het bestaan, de aard en mogelijke gevolgen van deze gebeurtenissen die zich voordoen na het einde van het jaar.

De vaststelling en berekening van maatstaven, met inbegrip van maatstaven om doelen te bepalen en de voortgang in de richting van die doelen te monitoren, is consistent in de tijd. Tenzij zulks praktisch niet haalbaar is (zie ESRS 2 BP-2), verschaft de onderneming aangepaste vergelijkende cijfers wanneer zij:

1. een maatstaf of doel opnieuw heeft gedefinieerd of heeft vervangen;

2. nieuwe informatie heeft geïdentificeerd met betrekking tot de geschatte cijfers die in de voorgaande periode zijn gerapporteerd, en de nieuwe informatie aanwijzingen verschaft over omstandigheden die zich in die periode voordeden.

De onderneming corrigeert materiële fouten voor voorgaande perioden door de gerapporteerde vergelijkende bedragen voor de voorgaande periode(n) aan te passen, tenzij zulks praktisch niet haalbaar is. Dit vereiste geldt niet voor rapportageperiodes voorafgaand aan het eerste jaar van toepassing van ESRS door de onderneming.

Fouten in voorgaande perioden zijn weglatingen uit of onjuiste weergaven in de duurzaamheidsverklaring van de onderneming voor een of meer voorgaande perioden. Dit soort fouten kan voortkomen uit het niet of verkeerd gebruiken van betrouwbare informatie:

1. die beschikbaar was op het moment waarop het bestuursverslag dat de duurzaamheidsverklaring voor die perioden bevat, werd goedgekeurd voor publicatie; en

2. waarvan redelijkerwijs zou mogen worden verwacht dat deze werd verkregen en in aanmerking genomen bij het opstellen van de in die verslagen opgenomen duurzaamheidsinformatie.

Bij dergelijke fouten kan het onder meer gaan om de gevolgen van rekenfouten, fouten bij de toepassing van de definities voor maatstaven of doelen, vergissingen of de verkeerde interpretatie van feiten, en fraude.

Potentiële fouten met betrekking tot de verslagperiode die in deze periode worden ontdekt, worden gecorrigeerd voordat het bestuursverslag voor publicatie wordt goedgekeurd. Materiële fouten worden echter soms pas in een latere periode ontdekt.

Wanneer het praktisch niet haalbaar is om het effect van een fout op alle voorgaande gepresenteerde perioden te bepalen, past de entiteit de vergelijkende informatie aan om de fout te corrigeren vanaf het vroegste tijdstip waarop dit praktisch haalbaar is. Bij het corrigeren van rapportages voor een voorgaande periode maakt de onderneming geen gebruik van kennis achteraf, noch bij het maken van aannames over de voornemens die het management in een voorgaande periode zou hebben gehad, noch bij het schatten van de bedragen die in een voorgaande periode zijn gerapporteerd. Dit vereiste geldt voor de correctie van zowel retrospectieve als prospectieve rapportage.

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen de correctie van fouten en schattingswijzigingen. Schattingen moeten misschien worden herzien zodra meer informatie bekend raakt (zie ESRS 2 BP-2).

Wanneer de onderneming op geconsolideerd niveau rapporteert, voert zij haar beoordeling van materiële impacts, risico’s en kansen uit voor de volledige geconsolideerde groep, ongeacht haar juridische groepsstructuur. Zij ziet erop toe dat alle dochterondernemingen zodanig aan bod komen dat materiële impacts, risico’s en kansen onbevooroordeeld kunnen worden geïdentificeerd. Criteria en drempelwaarden om een impact, risico of kans als materieel te beoordelen, worden vastgesteld op basis van hoofdstuk 3 van deze standaard.

Wanneer de onderneming aanzienlijke verschillen constateert tussen materiële impacts, risico’s of kansen op groepsniveau en materiële impacts, risico’s of kansen van een of meer van haar dochterondernemingen, verschaft zij, in voorkomend geval, een adequate beschrijving van de impacts, risico’s en kansen van de betrokken dochteronderneming(en).

De onderneming kan bij het beoordelen van de vraag of de verschillen tussen materiële impacts, risico’s of kansen op groepsniveau en materiële impacts, risico’s of kansen van een of meer van haar dochterondernemingen significant zijn, rekening houden met uiteenlopende omstandigheden, zoals de vraag of de dochteronderneming(en) actief is (zijn) in een andere sector dan de rest van de groep, of de omstandigheden die aan bod komen in afdeling 3.7 Mate van uitsplitsing.

De onderneming hoeft geen gerubriceerde informatie of gevoelige informatie te rapporteren, zelfs als die informatie als materieel wordt beschouwd.

Wanneer de onderneming rapporteert over haar strategie, plannen en maatregelen, kan zij, wanneer een specifiek informatie-element dat intellectueel eigendom, knowhow of de resultaten van innovatie vormt en van belang is voor het behalen van de doelstelling van een Rapportage-eis, die specifieke informatie toch weglaten indien:

1. die informatie geheim is in die zin dat deze, in haar geheel dan wel in de precieze samenstelling en ordening van haar bestanddelen, niet algemeen bekend is bij of gemakkelijk toegankelijk is voor personen binnen de kringen die zich gewoonlijk bezighouden met het desbetreffende soort informatie;

2. die informatie commerciële waarde heeft omdat zij geheim is; en

3. de onderneming redelijke stappen heeft ondernomen om die informatie geheim te houden.

Indien de onderneming gerubriceerde informatie of gevoelige informatie, of een specifiek informatie-element dat intellectueel eigendom, knowhow of de resultaten van innovatie vormt, weglaat omdat die informatie aan de criteria in de vorige alinea voldoet, voldoet de onderneming aan de betrokken rapportage-eis wanneer zij alle overige vereiste informatie rapporteert.

De onderneming levert alle redelijke inspanningen om te voorkomen dat, afgezien van de weglating van de gerubriceerde informatie of gevoelige informatie, of het specifieke informatie-element dat intellectueel eigendom, knowhow of de resultaten van innovatie vormt, de algehele relevantie van de betrokken rapportage in het gedrang komt.

Bij het rapporteren over kansen bestaat de informatie uit beschrijvende informatie die de lezer in staat stelt inzicht te krijgen in de kans voor de onderneming of de gehele bedrijfstak. Bij het rapporteren over kansen houdt de onderneming rekening met de materialiteit van de te rapporteren informatie. In dat verband houdt zij onder meer rekening met de volgende factoren:

1. de vraag of de kans momenteel wordt benut en is opgenomen in haar algemene strategie, in tegenstelling tot een algemene kans voor de onderneming of de sector; en

2. de vraag of de opname van kwantitatieve maatstaven van beoogde financiële effecten passend is, gelet op het aantal aannames dat daarvoor mogelijk vereist is en de onzekerheid die daaruit voortkomt.

Duurzaamheidsinformatie wordt gepresenteerd:

1. in zodanige vorm dat een onderscheid kan worden gemaakt tussen informatie waarvan de rapportage wordt voorgeschreven in ESRS, en andere informatie in het bestuursverslag; en

2. volgens een structuur die gemakkelijk toegang biedt tot en inzicht verschaft in de duurzaamheidsverklaring in een formaat dat zowel voor mensen als door machines leesbaar is.

Afgezien van de mogelijkheid om informatie op te nemen overeenkomstig afdeling 9.1 Opname door middel van verwijzingen van deze standaard, rapporteert de onderneming alle toepasselijke rapportages die door ESRS zijn voorgeschreven op grond van hoofdstuk 1 deze standaard, in één afdeling van het bestuursverslag.

De onderneming neemt in haar duurzaamheidsverklaring de rapportages op overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EU) 2020/852 van het Europees Parlement en de Raad⁽⁸⁾ en de gedelegeerde verordeningen van de Commissie tot nadere bepaling van de inhoud en andere aspecten van die rapportage. De onderneming ziet erop toe dat deze te rapporteren informatie afzonderlijk te identificeren is binnen de duurzaamheidsverklaring. De rapportage met betrekking tot elk van de milieudoelstellingen die in de Taxonomieverordening zijn afgebakend, wordt gepresenteerd in een duidelijk te identificeren deel van de milieuafdeling van de duurzaamheidsverklaring. Op die rapportage zijn de bepalingen van ESRS niet van toepassing, met uitzondering van deze alinea en de eerste zin van alinea 115 van deze standaard.

Wanneer de onderneming in haar duurzaamheidsverklaring additionele rapportage opneemt die voortkomt uit i) andere wetgeving die de onderneming verplicht duurzaamheidsinformatie te verschaffen, of ii) algemeen aanvaarde standaarden en kaders voor duurzaamheidsrapportage, met inbegrip van niet-bindende en sectorale handreikingen, die worden gepubliceerd door andere normerende instanties (zoals technisch materiaal gepubliceerd door de International Sustainability Standards Board (ISSB) of het Global Reporting Initiative (GRI)), moeten die rapportages:

1. duidelijk geïdentificeerd zijn met een passende verwijzing naar de betrokken wet- en regelgeving, standaard of handreiking (zie ESRS 2 BP-2, alinea 15);

2. voldoen aan de vereisten voor kwalitatieve kenmerken van informatie vermeld in hoofdstuk 2 en bijlage B bij deze standaard.

De onderneming structureert haar duurzaamheidsverklaring in vier delen, in deze volgorde: algemene informatie, milieu-informatie (met inbegrip van rapportage overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EU) 2020/852), sociale informatie en governance-informatie. Met inachtneming van het bepaalde in afdeling 3.6 Materiële impacts of risico’s voortkomend uit maatregelen om op duurzaamheidsthema’s te acteren van deze standaard kan de onderneming, wanneer informatie in een deel ook informatie bevat die in een ander deel moet worden gerapporteerd, in dat ene deel verwijzen naar de informatie gepresenteerd in het andere deel, om zo overlappingen te vermijden. De onderneming kan de gedetailleerde structuur toepassen zoals die in bijlage F bij deze standaard wordt geïllustreerd.

De rapportage die wordt voorgeschreven door sectorspecifieke ESRS, wordt gegroepeerd per rapportagebied en, in voorkomend geval, per duurzaamheidsthema. Zij wordt gepresenteerd samen met de op grond van ESRS 2 en de overeenkomstige thematische ESRS te rapporteren informatie.

Wanneer de onderneming materiële entiteitspecifieke rapportage ontwikkelt overeenkomstig alinea 11, rapporteert zij die informatie samen met de meest relevante sector-agnostische en sectorspecifieke rapportages.

Mits aan de voorwaarden van alinea 120 is voldaan, kan informatie die wordt voorgeschreven door een Rapportage-eis van een ESRS (met inbegrip van een door een Rapportage-eis voorgeschreven specifiek datapunt), in de duurzaamheidsverklaring worden opgenomen door te verwijzen naar:

1. een andere afdeling van het bestuursverslag;

2. de jaarrekening;

3. de corporate governance-verklaring (als die geen onderdeel is van het bestuursverslag);

4. het bezoldigingsverslag voorgeschreven door Richtlijn 2007/36/EG van het Europees Parlement en de Raad⁽⁹⁾;

5. het universele registratiedocument, als bedoeld in artikel 9 van Verordening (EU) 2017/1129⁽¹⁰⁾; en

6. publieke rapportage op grond van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees parlement en de Raad⁽¹¹⁾ (Pijler 3-openbaarmakingen). Indien de onderneming informatie uit Pijler 3-openbaarmakingen opneemt door middel van verwijzingen, ziet zij erop toe dat de informatie overeenstemt met de voor de duurzaamheidsverklaring gebruikte consolidatiekring en vult zij de opgenomen informatie desnoods aan met verdere elementen.

De onderneming kan informatie opnemen door te verwijzen naar de documenten (of delen van de documenten) vermeld in alinea 119, mits de door middel van verwijzing opgenomen te rapporteren informatie:

1. afzonderlijke informatie vormt en deze in het betrokken document duidelijk wordt geïdentificeerd als informatie waarmee wordt voldaan aan de betrokken Rapportage-eis of het betrokken specifieke datapunt voorgeschreven door een Rapportage-eis;

2. vóór of gelijktijdig met het bestuursverslag wordt gepubliceerd;

3. in dezelfde taal is gesteld als de duurzaamheidsverklaring;

4. daarvoor ten minste dezelfde mate van assurance geldt als de duurzaamheidsverklaring; en

5. voldoet aan dezelfde technische digitaliseringsvereisten als de duurzaamheidsverklaring.

Mits aan de voorwaarden uit alinea 120 is voldaan, kan informatie die wordt voorgeschreven door een Rapportage-eis van een ESRS (met inbegrip van een specifiek datapunt voorgeschreven door een Rapportage-eis) in de duurzaamheidsverklaring worden opgenomen door middel van verwijzing naar het verslag van de onderneming dat is opgesteld overeenkomstig het EU-milieubeheer- en milieuauditsysteem (EMAS) van Verordening (EG) nr. 1221/2009⁽¹²⁾. In dat geval ziet de onderneming erop toe dat de door middel van verwijzing opgenomen informatie wordt geproduceerd op dezelfde basis als die welke voor het opstellen van ESRS-informatie wordt gebruikt, met inbegrip van de consolidatiekring en de behandeling van informatie over de waardeketen.

Bij het opstellen van haar duurzaamheidsverklaring waarin informatie wordt opgenomen door middel van verwijzing, houdt de onderneming rekening met de algehele coherentie van de gerapporteerde informatie en ziet zij erop toe dat de opname door middel van verwijzing geen afbreuk doet aan de leesbaarheid van de duurzaamheidsverklaring. Bijlage G Voorbeeld van opname door middel van verwijzing bij deze standaard bevat ter illustratie een voorbeeld van opname door middel van verwijzing (zie ESRS 2 BP-2).

De onderneming beschrijft de relaties tussen de verschillende soorten informatie. Daarbij is het misschien nodig om narratieve informatie over governance, strategie en risicobeheersing te koppelen aan daarmee samenhangende maatstaven en doelen. Zo moet de onderneming, wanneer zij bijvoorbeeld verbonden informatie verschaft, misschien toelichten wat het (waarschijnlijke) effect van haar strategie is op haar jaarrekening of haar financiële plannen, of toelichten hoe haar strategie zich verhoudt tot maatstaven en doelen die worden gebruikt om de gemaakte voortgang af te zetten tegen prestaties. Voorts moet de onderneming misschien toelichten hoe haar gebruik van natuurlijke hulpbronnen en veranderingen binnen haar toeleveringsketen haar materiële impacts, risico’s en kansen kan vergroten, veranderen of verminderen. Misschien moet zij deze informatie in verband brengen met informatie over actuele of beoogde financiële effecten op haar productiekosten, op haar strategische respons om die impacts of risico’s te mitigeren, en op haar daarmee samenhangende investeringen in nieuwe activa. De onderneming moet misschien ook narratieve informatie in verband brengen met de betrokken maatstaven en doelen en met informatie in de jaarrekening. Informatie die verbanden beschrijft, is helder en beknopt.

Wanneer de duurzaamheidsverklaring geldbedragen of andere kwantitatieve datapunten bevat die een drempelwaarde van materialiteit overschrijden en die in de jaarrekening worden gepresenteerd (direct verband tussen informatie verschaft in de duurzaamheidsverklaring en informatie verschaft in de jaarrekening), neemt de onderneming een verwijzing op naar de betrokken alinea van haar jaarrekening waar de desbetreffende informatie te vinden is.

De duurzaamheidsverklaring kan geldbedragen of andere kwantitatieve datapunten bevatten die een drempelwaarde van materialiteit overschrijden en die hetzij een aggregatie van, hetzij een deel van, geldbedragen of kwantitatieve data zijn die in de jaarrekening worden gepresenteerd (indirect verband tussen informatie gerapporteerd in de duurzaamheidsverklaring en informatie verschaft in de jaarrekening). In dat geval licht de onderneming toe hoe deze bedragen of datapunten in de duurzaamheidsverklaring zich verhouden tot de meest relevante bedragen die in de jaarrekening worden gepresenteerd. Deze rapportage omvat dan een verwijzing naar de post en/of de betrokken alinea’s van haar jaarrekening waar de overeenkomstige informatie te vinden is. In voorkomend geval kan een aansluiting worden gegeven; deze kan in tabelvorm worden gepresenteerd.

In het geval van informatie die niet onder de alinea’s 124 en 125 valt, verklaart de onderneming, op basis van een drempelwaarde van materialiteit, dat in haar duurzaamheidsverklaring opgenomen significante data, aannames en kwalitatieve informatie consistent zijn met de overeenkomstige data, aannames en kwalitatieve informatie die in de jaarrekening zijn opgenomen. Dit kan het geval zijn wanneer de duurzaamheidsverklaring het volgende bevat:

1. geldbedragen of andere kwantitatieve data die verband houden met geldbedragen of andere kwantitatieve data die in de jaarrekening worden gepresenteerd; of

2. kwalitatieve informatie die verband houdt met kwalitatieve informatie gepresenteerd in de jaarrekening.

De in alinea 126 verlangde consistentie betreft het niveau van een individueel datapunt en omvat een verwijzing naar de betrokken post of alinea in de toelichtingen bij de jaarrekening. Wanneer significante data, aannames en kwalitatieve informatie niet consistent zijn, vermeldt de onderneming dit feit en licht zij de redenen daarvoor toe.

Voorbeelden van posten waarvoor de toelichting uit alinea 126 vereist is, zijn de volgende situaties:

1. wanneer dezelfde maatstaf wordt gepresenteerd per de rapportagedatum in de jaarrekening en in prognoses voor toekomstige perioden in de duurzaamheidsverklaring; en

2. wanneer macro-economische prognoses of bedrijfsprognoses worden gebruikt om maatstaven in de duurzaamheidsverklaring te ontwikkelen en deze ook relevant zijn voor het schatten van de realiseerbare waarde van activa, het bedrag aan verplichtingen of voorzieningen in de jaarrekening.

Thematische en sectorspecifieke ESRS kunnen eisen bevatten inzake het opnemen van aansluitingen of het illustreren van de consistentie van data en aannames voor specifieke Rapportage-eisen. In dat geval hebben de vereisten in die ESRS voorrang.

De mate waarin duurzaamheidsthema’s door ESRS worden behandeld, zal naar verwachting verder evolueren naar mate verdere Rapportage-eisen worden ontwikkeld. De behoefte aan entiteitspecifieke rapportage zal dus waarschijnlijk op termijn afnemen, met name doordat in de toekomst sectorspecifieke standaarden worden goedgekeurd.

Wanneer de onderneming haar entiteitspecifieke rapportage afbakent, kan zij kiezen voor overgangsmaatregelen bij het opstellen van informatie in de eerste drie jaarlijkse duurzaamheidsverklaringen. In dat geval kan haar prioriteit gaan naar:

1. het in haar rapportage opnemen van de entiteitspecifieke informatie die zij in voorgaande perioden rapporteerde, indien die rapportage voldoet, of aangepast is om te voldoen, aan de kwalitatieve kenmerken van informatie als bedoeld in hoofdstuk 2 van deze standaard; en

2. het aanvullen van haar op basis van de thematische ESRS opgestelde rapportage met een passende set additionele rapportages over duurzaamheidsthema’s die materieel zijn voor de onderneming in haar sector(en), gebruikmakend van de beschikbare beste praktijkvoorbeelden en/of beschikbare kaders of rapportagestandaarden, zoals bedrijfstakspecifiek houvast in de IFRS en GRI-sectorale standaarden.

Gedurende de eerste drie jaar van haar duurzaamheidsrapportage volgens de ESRS legt de onderneming, indien niet alle vereiste informatie over haar upstream- en downstreamwaardeketen beschikbaar is, uit welke inspanningen zijn geleverd om de nodige informatie over haar upstream- en downstreamwaardeketen te verzamelen, waarom niet alle nodige informatie kon worden verzameld en welke plannen zij heeft om in de toekomst de nodige informatie te verzamelen.

Gedurende de eerste drie jaar van haar duurzaamheidsrapportage volgens de ESRS, doet de onderneming, om rekening te houden met de moeilijkheden die ondernemingen kunnen ondervinden bij het verzamelen van informatie bij spelers binnen hun waardeketen en om de lasten voor mkb-bedrijven die onderdeel zijn van de waardeketen, te beperken, het volgende:

1. zij kan, wanneer zij overeenkomstig ESRS 2 en andere ESRS informatie rapporteert over beleid, maatregelen en doelen, de informatie over de upstream- en downstreamwaardeketen beperken tot intern beschikbare informatie, zoals data die al voor de onderneming beschikbaar zijn en publiek beschikbare informatie; en

2. zij hoeft bij het rapporteren van maatstaven geen andere informatie over de upstream- en downstreamwaardeketen op te nemen dan de datapunten die voortkomen uit andere EU-wetgeving, opgenomen in bijlage B bij ESRS 2.

De alinea’s 132 en 133 zijn van toepassing, ongeacht of de betrokken speler binnen de waardeketen een mkb-bedrijf is.

Vanaf het vierde jaar van haar rapportage volgens de ESRS neemt de onderneming overeenkomstig alinea 63 informatie over de upstream- en/of downstreamwaardeketen op. In dit verband gaat de informatie die op grond van ESRS bij mkb-bedrijven in de upstream- en/of downstreamwaardeketen moet worden verzameld, niet verder dan de inhoud van de toekomstige ESRS-standaard voor beursgenoteerde mkb-bedrijven.

Om de eerste toepassing van deze standaard te vergemakkelijken, hoeft de onderneming de vergelijkende informatie die wordt voorgeschreven door afdeling 7.1 Presentatie van vergelijkende informatie, niet te rapporteren in het eerste jaar dat de duurzaamheidsverklaring volgens de ESRS wordt opgesteld. Wat betreft rapportage-eisen vermeld in Bijlage C Lijst van ingefaseerde Rapportage-eisen, deze overgangsbepaling is van toepassing op het eerste jaar van de verplichte toepassing van de ingefaseerde rapportage-eis.

Bijlage C Lijst van ingefaseerde Rapportage-eisen in deze standaard legt bepalingen vast voor het infaseren van Rapportage-eisen of datapunten van Rapportage-eisen in ESRS die kunnen worden weggelaten of die niet van toepassing zijn in het (de) eerste jaar (jaren) waarin de duurzaamheidsverklaring volgens de ESRS wordt opgesteld.

Naast de in alinea 22 vermelde categorieën stakeholders zijn gebruikelijke categorieën stakeholders: werknemers en andere medewerkers, leveranciers, consumenten, klanten, eindgebruikers, lokale gemeenschappen en personen in kwetsbare situaties, en overheidsinstanties, zoals regelgevers, toezichthouders en centrale banken.

De natuur kan als een “stille”stakeholder worden beschouwd. In dit geval kunnen ecologische data en data over de instandhouding van soorten de materialiteitsanalyse van de onderneming onderbouwen.

In de materialiteitsanalyse wordt de dialoog met getroffen stakeholders meegenomen. De onderneming kan, naast gebruikers van duurzaamheidsrapportage en andere deskundigen, getroffen stakeholders of hun vertegenwoordigers (zoals werknemers of vakbonden) betrekken om input of feedback te geven over haar conclusies ten aanzien van haar materiële impacts, risico’s en kansen.

Bij de analyse van de impact-materialiteit en het bepalen van de te rapporteren materiële thema’s houdt de onderneming rekening met de volgende drie stappen:

1. inzicht krijgen in de context van haar impacts, met inbegrip van haar activiteiten, zakelijke relaties, duurzaamheidscontext en stakeholders;

2. in kaart brengen van daadwerkelijke en potentiële (positieve én negatieve) impacts, onder meer door stakeholders en deskundigen te betrekken. In deze stap kan de onderneming gebruikmaken van wetenschappelijk en analytisch onderzoek naar impacts op duurzaamheidsthema’s;

3. analyseren van de materialiteit van haar daadwerkelijke en potentiële impacts en bepalen welke thema’s materieel zijn. In deze stap stelt de onderneming drempelwaarden vast om te bepalen welke impacts in haar duurzaamheidsverklaring aan bod zullen komen.

De ernst wordt bepaald door de volgende factoren:

1. schaal: hoe zwaar is de negatieve impact of hoe gunstig is de positieve impact voor mens of milieu;

2. reikwijdte: hoe breed gaan de negatieve of positieve impacts. In het geval van milieu-impacts kan de reikwijdte worden begrepen als de omvang van milieuschade of een geografische perimeter. In het geval van impact op de mens kan de reikwijdte worden begrepen als het aantal mensen dat negatief wordt beïnvloed; en

3. onomkeerbaar karakter: de vraag of en in hoeverre de negatieve impacts kunnen worden geremedieerd, d.w.z. het milieu of de getroffen personen in hun vroegere toestand kunnen worden hersteld.

Een of meer van de drie kenmerken (schaal, reikwijdte en onomkeerbaar karakter) kan ervoor zorgen dat een negatieve impact ernstig is. In het geval van een potentiële negatieve impact op mensenrechten gaat de ernst van de impact voor op de waarschijnlijkheid ervan.

Twee voorbeelden:

1. indien de onderneming in haar producten kobalt gebruikt dat wordt gedolven met kinderarbeid, houdt de negatieve impact (d.w.z. kinderarbeid) verband met de producten van de onderneming via de “tiers” van zakelijke relaties binnen haar upstreamwaardeketen Deze relaties omvatten de smelterij, de mineralenhandelaar en de mijnbouwonderneming die gebruikmaakt van kinderarbeid; en

2. indien de onderneming aan een bedrijf financiële leningen verstrekt voor bedrijfsactiviteiten die, in strijd met overeengekomen standaarden, leiden tot de verontreiniging van water en gronden in de buurt van haar activiteiten, dan houdt deze negatieve impact verband met de onderneming via haar relatie met het bedrijf waaraan zij de leningen verstrekt.

Hier volgen enkele voorbeelden die laten zien hoe impacts en afhankelijkheden bronnen van risico’s of kansen zijn:

1. wanneer het businessmodel van de onderneming afhangt van een natuurlijke hulpbron (bv. water), bestaat de kans dat zij wordt geraakt door veranderingen in de kwaliteit, beschikbaarheid en prijszetting van die hulpbron;

2. wanneer de activiteiten van de onderneming tot negatieve impacts leiden – op bijvoorbeeld lokale gemeenschappen –, zouden voor die activiteiten strengere overheidsregels kunnen gaan gelden en/of zou de impact gevolgen kunnen hebben op het gebied van reputatie. Deze kunnen dan negatieve effecten hebben op de merknaam van de onderneming en kunnen de aanwervingskosten doen stijgen; en

3. wanneer de zakenpartners van de onderneming te maken krijgen met duurzaamheidsrisico’s, zou ook de onderneming aan daarmee samenhangende gevolgen kunnen worden blootgesteld.

Het in kaart brengen van risico’s of kansen die voor de onderneming op korte, middellange en lange termijn invloed hebben (of redelijkerwijs zouden kunnen hebben) op haar financiële positie, financiële prestaties, kasstromen, toegang tot financiering of kapitaalkosten, is het uitgangspunt voor de analyse van de financiële materialiteit. In dit verband houdt de onderneming rekening met:

1. het bestaan van afhankelijkheden van natuurlijke en maatschappelijke hulpbronnen als bronnen van financiële effecten (zie alinea 50);

2. hun classificatie als bronnen van:

   1. risico’s (die bijdragen aan negatieve afwijkingen van toekomstige verwachte kasinstromen of een toename van afwijkingen in toekomstige verwachte kasuitstromen en/of een negatieve afwijking van een verwachte verandering in kapitaal die niet in de jaarrekening zijn opgenomen); of

   2. kansen (die bijdragen aan positieve afwijkingen van toekomstige verwachte kasinstromen of een afname van afwijkingen in toekomstige kasuitstromen en/of een positieve afwijking van een verwachte verandering in kapitaal die niet in de jaarrekening zijn opgenomen).

Zodra de onderneming haar risico’s en kansen in kaart heeft gebracht, bepaalt zij welke daarvan materieel zijn voor rapportage. Deze keuze is gebaseerd op een combinatie van i) de waarschijnlijkheid dat deze risico’s en kansen zullen optreden, en ii) de potentiële omvang van financiële effecten bepaald op basis van passende drempelwaarden. In deze stap houdt zij rekening met de bijdrage van die risico’s en kansen aan financiële effecten op korte, middellange en lange termijn, gebaseerd op:

1. scenario’s/prognoses die geacht worden zich waarschijnlijk voor te doen; en

2. potentiële financiële effecten van duurzaamheidsthema’s die voortkomen uit ofwel situaties onder de drempel “waarschijnlijker wel dan niet” of activa/verplichtingen die (nog) niet in de jaarrekening tot uitdrukking zijn gebracht. Een en ander omvat:

   1. potentiële situaties die door het optreden van toekomstige gebeurtenissen van invloed kunnen zijn op het potentieel om kasstromen te genereren;

   2. “kapitalen” die nog niet als activa zijn opgenomen uit oogpunt van boekhouding en financiële verslaggeving, maar die een significante invloed hebben op de financiële prestaties, zoals natuurlijk, intellectueel (organisatorisch), menselijk, sociaal en relationeel kapitaal; en

   3. mogelijke toekomstige gebeurtenissen die een invloed kunnen hebben op de evolutie van die vormen van kapitaal.

Bij het uitvoeren van haar materialiteitsanalyse houdt de onderneming rekening met de onderstaande lijst van duurzaamheidsthema’s die in de thematische ESRS worden behandeld. Wanneer, als gevolg van de materialiteitsanalyse van de onderneming (zie ESRS 2 IRO-1), een bepaald duurzaamheidsthema in deze lijst als materieel wordt beoordeeld, rapporteert de onderneming overeenkomstig de betrokken Rapportage-eisen van de desbetreffende thematische ESRS. Het gebruik van deze lijst kan het proces van het bepalen van materiële thema’s niet vervangen. Deze lijst is een instrument om de onderneming te helpen bij haar materialiteitsanalyse. De onderneming moet nog steeds met haar eigen specifieke omstandigheden rekening houden om te bepalen welke thema’s voor haar materieel zijn. Ook moet de onderneming, waar nodig, entiteitspecifieke rapportage ontwikkelen voor materiële impacts, risico’s en kansen die niet aan bod komen in ESRS, zoals beschreven in alinea 11 van deze standaard.

Wanneer de onderneming, ondanks redelijke inspanningen, door alinea 63 voorgeschreven informatie over de upstream- en downstreamwaardeketen niet kan verzamelen, maakt zij een schatting van de te rapporteren informatie aan de hand van alle redelijke en gefundeerde informatie die op de rapportagedatum en zonder ongerechtvaardigde kosten of inspanningen voor de onderneming beschikbaar is. Dit omvat, maar is niet beperkt tot, interne en externe informatie, zoals data uit indirecte bronnen, data over sectorgemiddelden, analyses van steekproeven, marktdata en data van peergroepen, andere indirecte maatstaven (“proxies”) of spend-based data.

Ter illustratie van alinea 115 in afdeling 8.2 Inhoud en structuur van de duurzaamheidsverklaring van deze standaard, kan de onderneming die milieu- en sociale thema’s binnen hetzelfde beleid behandelt, gebruikmaken van kruisverwijzingen. Dit betekent dat de onderneming over haar beleid kan rapporteren in de milieu-informatie die zij verschaft en daarbij kruisverwijzingen naar de betrokken sociale rapportage kan gebruiken, of omgekeerd. Geconsolideerde presentatie van beleid voor verschillende thema’s is toegestaan.

De onderneming rapporteert de algemene grondslag voor het opstellen van haar duurzaamheidsverklaring.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in de wijze waarop de onderneming haar duurzaamheidsverklaring opstelt, met inbegrip van de consolidatiekring, de informatie over de upstream- en downstreamwaardeketen en, in voorkomend geval, de vraag of de onderneming van een van de opties in de punten (d) en (e) van de volgende alinea heeft gebruikgemaakt om informatie weg te laten.

De onderneming rapporteert de volgende informatie:

1. of de duurzaamheidsverklaring is opgesteld op geconsolideerde dan wel individuele basis;

2. voor geconsolideerde duurzaamheidsverklaringen:

   1. een bevestiging dat de consolidatiekring dezelfde is als die voor de jaarrekening of, in voorkomend geval, een verklaring dat de rapporterende onderneming geen jaarrekening hoeft op te stellen of dat zij geconsolideerde duurzaamheidsrapportage opstelt overeenkomstig artikel 48 decies van Richtlijn 2013/34/EU; en

   2. (in voorkomend geval) een vermelding welke in de consolidatie opgenomen dochterondernemingen overeenkomstig artikel 19 bis, lid 9, of 29 bis, lid 8, van Richtlijn 2013/34/EU zijn vrijgesteld van individuele of geconsolideerde duurzaamheidsrapportage;

3. in welke mate de duurzaamheidsverklaring de upstream- en downstreamwaardeketen van de onderneming afdekt (zie ESRS 1 afdeling 5.1 Rapporterende onderneming en waardeketen);

4. of de onderneming heeft gebruikgemaakt van de optie om specifieke informatie-elementen die intellectueel eigendom, knowhow of de resultaten van innovatie vormen, weg te laten (zie ESRS 1 afdeling 7.7 Gerubriceerde en gevoelige informatie en informatie over intellectueel eigendom, knowhow of resultaten van innovatie); en

5. voor ondernemingen gevestigd in een EU-lidstaat die de mogelijkheid biedt om ophanden zijnde ontwikkelingen of kwesties waarover wordt onderhandeld, vrij te stellen van rapportage, zoals bepaald in artikel 19 bis, lid 3, en artikel 29 bis, lid 3, van Richtlijn 2013/34/EU: de vraag of de onderneming al dan niet van die vrijstelling heeft gebruikgemaakt.

De onderneming rapporteert over specifieke omstandigheden.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in het effect van deze specifieke omstandigheden op het opstellen van de duurzaamheidsverklaring.

De onderneming kan deze informatie rapporteren samen met de rapportage waarop deze betrekking heeft.

De onderneming rapporteert de samenstelling van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen, hun taken en verantwoordelijkheden en toegang tot deskundigheid en vaardigheden wat betreft duurzaamheidsthema’s.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in:

1. de samenstelling en diversiteit van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen;

2. de taken en verantwoordelijkheden van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen bij het uitoefenen van toezicht op het proces van het beheersen van materiële impacts, risico’s en kansen, met inbegrip van de rol van het management in deze processen; en

3. de deskundigheid van haar bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen wat betreft duurzaamheidsthema’s of toegang tot die deskundigheid en vaardigheden.

De onderneming rapporteert de volgende informatie over de samenstelling en diversiteit van de leden van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen:

1. het aantal uitvoerende en niet-uitvoerende bestuurders;

2. vertegenwoordiging van werknemers en andere medewerkers;

3. ervaring relevant voor de sectoren, producten en geografische locaties van de onderneming;

4. percentage naar gender en andere diversiteitsaspecten waarmee de onderneming rekening houdt. De genderdiversiteit van de raad van bestuur⁽¹³⁾ wordt berekend als een gemiddelde verhouding tussen vrouwelijke en mannelijke bestuurders; en

5. het percentage onafhankelijke bestuurders⁽¹⁴⁾. Voor ondernemingen met een monistisch bestuur stemt dit overeen met het percentage onafhankelijke niet-uitvoerende bestuurders. Voor ondernemingen met een dualistisch bestuur stemt dit overeen met het percentage onafhankelijke leden van het toezichthoudende orgaan.

De onderneming rapporteert de volgende informatie over de taken en verantwoordelijkheden van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen:

1. de identiteit van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen (zoals een bestuurscomité of dergelijke) of de persoon (personen) binnen een orgaan die belast is (zijn) met het toezicht op impacts, risico’s en kansen;

2. hoe de verantwoordelijkheden van elk orgaan of elke persoon voor impacts, risico’s en kansen hun neerslag vinden in het referentiekader, het mandaat voor de raad van bestuur en ander daarmee samenhangend beleid van de onderneming;

3. een beschrijving van de rol van het management in de governanceprocessen, -controles en -procedures die worden gebruikt om impacts, risico’s en kansen te monitoren, te beheersen en te overzien, zoals:

   1. de vraag of die rol is gedelegeerd aan een specifieke functie of een specifiek comité op managementniveau, en hoe het toezicht op die functie of dat comité wordt uitgeoefend;

   2. informatie over de rapportagelijnen naar de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen.

   3. de vraag of specifieke controles en procedures worden toegepast op het impact-, risico- en kansenmanagement en, zo ja, hoe deze zijn geïntegreerd in andere interne functies; en

4. hoe de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen en het topmanagement het bepalen van doelen voor materiële impacts, risico’s en kansen overzien en hoe zij de voortgang in de richting van die doelen monitoren.

De rapportage omvat een beschrijving van de wijze waarop de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen bepalen of de nodige vaardigheden en deskundigheid beschikbaar zijn, of zullen worden ontwikkeld, om duurzaamheidsthema’s te overzien, zoals:

1. de deskundigheid op het gebied van duurzaamheid die de organen, als geheel, ofwel zelf bezitten of waarop deze invloed kunnen aanwenden, door bijvoorbeeld toegang tot deskundigen of opleiding; en

2. de vraag hoe deze vaardigheden en deskundigheid zich verhouden tot de materiële impacts, risico’s en kansen van de onderneming.

De onderneming rapporteert hoe de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen worden geïnformeerd over duurzaamheidsthema’s en hoe op deze thema’s is geacteerd tijdens de rapportageperiode.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in de wijze waarop bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen worden geïnformeerd over duurzaamheidsthema’s, alsmede welke informatie en thema’s tijdens de rapportageperiode aan bod komen. Een en ander geeft dan weer inzicht in de vraag of de leden van die organen adequaat zijn geïnformeerd en of zij in staat zijn hun taken te vervullen.

De onderneming rapporteert de volgende informatie:

1. of, door wie en hoe vaak de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen, met inbegrip van de betrokken comités, worden geïnformeerd over materiële impacts, risico’s en kansen (zie Rapportage-eis IRO-1 – Beschrijving van de processen om materiële impacts, risico’s en kansen in kaart te brengen en te analyseren van deze standaard), de implementatie van due diligence en de resultaten en effectiviteit van beleid, maatregelen, maatstaven en doelen die zijn vastgesteld om daarop te acteren;

2. hoe de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen rekening houden met impacts, risico’s en kansen bij het overzien van de strategie van de onderneming, haar beslissingen over belangrijke transacties en haar proces voor risicobeheersing, met inbegrip van de vraag of zij rekening hebben gehouden met de uitruil die bij deze impacts, risico’s en kansen moet worden gemaakt; en

3. een lijst van de materiële impacts, risico’s en kansen waarop de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen, of hun betrokken comités, acteren tijdens de rapportageperiode.

De onderneming rapporteert over de integratie van haar duurzaamheidsprestaties in beloningsregelingen.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in de vraag of beloningsregelingen die leden van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen krijgen aangeboden, aan duurzaamheidsthema’s zijn gekoppeld.

De onderneming rapporteert de volgende informatie over de beloningsregelingen en het beloningsbeleid die aan duurzaamheidsthema’s zijn gekoppeld, voor de leden van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen (voor zover die bestaan):

1. een beschrijving van de belangrijkste kenmerken van de beloningsregeling;

2. de vraag of prestaties worden getoetst aan specifieke duurzaamheidsdoelen en/of -impacts, en zo ja, welke;

3. de vraag of en hoe prestatiemaatstaven inzake duurzaamheid als prestatiebenchmarks worden beschouwd of worden meegenomen in het beloningsbeleid;

4. het aandeel variabele beloning dat afhankelijk is van duurzaamheidsdoelen en/of -impacts; en

5. het niveau binnen de onderneming waar de voorwaarden van beloningsregelingen worden goedgekeurd en geactualiseerd.

De onderneming verschaft een mapping van de informatie die in haar duurzaamheidsverklaring over het due-diligenceproces wordt gegeven.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel een beter inzicht te geven in het due-diligenceproces van de onderneming wat betreft duurzaamheidsthema’s.

De belangrijkste aspecten en stappen van het due-diligenceproces waarvan sprake in ESRS 1 hoofdstuk 4 Due diligence houden verband met een aantal dwarsdoorsnijdende en thematische Rapportage-eisen in het kader van de ESRS. De onderneming verschaft een mapping die toelicht hoe en waar haar toepassing van de belangrijkste aspecten en stappen van het due-diligenceproces hun neerslag vinden in haar duurzaamheidsverklaring, zodat een beeld kan worden gegeven van de concrete praktijken van de onderneming op het gebied van due diligence⁽¹⁵⁾.

Deze rapportage-eis legt geen specifieke gedragsvereisten op wat betreft due-diligencemaatregelen en ziet ook niet op of houdt geen wijziging in van de rol van bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen die door andere wet- of regelgeving wordt voorgeschreven.

De onderneming rapporteert de belangrijkste kenmerken van haar systeem voor risicobeheersing en interne controle wat betreft het proces voor duurzaamheidsrapportage.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in het proces voor risicobeheersing en interne controle van de onderneming wat betreft duurzaamheidsrapportage.

De onderneming rapporteert de volgende informatie:

1. de reikwijdte, belangrijkste kenmerken en onderdelen van de systemen voor risicobeheersing en interne controle wat betreft duurzaamheidsrapportage;

2. de benadering die bij de risico-inschatting wordt gevolgd, met inbegrip van de methodologie om risico’s te prioriteren;

3. de belangrijkste in kaart gebrachte risico’s en de strategieën om deze te mitigeren, met inbegrip van daarmee samenhangende controles;

4. een beschrijving van de wijze waarop de onderneming de bevindingen van haar risico-inschatting en interne controles op het gebied van duurzaamheidsrapportage integreert in de betrokken interne functies en processen; en

5. een beschrijving van de periodieke rapportage over de in punt (d) bedoelde bevindingen van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen.

De onderneming rapporteert de elementen van haar strategie met betrekking tot of van invloed op duurzaamheidsthema’s, haar businessmodel en haar waardeketen.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel een beschrijving te geven van de belangrijkste elementen van de algemene strategie van de onderneming die verband houden met of van invloed zijn op duurzaamheidsthema’s en de belangrijkste elementen van het businessmodel en de waardeketen van de onderneming, om zo inzicht te geven in de blootstelling van de onderneming aan impacts, risico’s en kansen en waar die op terug te voeren zijn.

De onderneming rapporteert de volgende informatie over de belangrijkste elementen van haar algemene strategie die betrekking hebben op of van invloed zijn op duurzaamheidsthema’s:

1. een beschrijving van:

   1. significante groepen producten en/of diensten die worden aangeboden, met inbegrip van wijzigingen tijdens de rapportageperiode (nieuwe/verwijderde producten en/of diensten);

   2. significante groepen markten en/of klantengroepen die worden bediend, met inbegrip van wijzigingen tijdens de rapportageperiode (nieuwe/verwijderde markten en/of klantengroepen);

   3. het aantal werknemers per geografisch gebied; en

   4. in voorkomend geval en voor zover materieel, producten en diensten die op bepaalde markten verboden zijn;

2. een uitsplitsing van de totale opbrengsten, zoals opgenomen in haar jaarrekening, naar significante ESRS-sectoren. Wanneer de onderneming in haar jaarrekening gesegmenteerde informatie rapporteert zoals voorgeschreven door IFRS 8 Operationele segmenten, wordt deze sectorale informatie over opbrengsten, zoveel mogelijk, aangesloten op IFRS 8-informatie;

3. een lijst van de additionele significante ESRS-sectoren naast die welke op grond van alinea 40(b) zijn weergegeven, zoals activiteiten die aanleiding geven tot opbrengsten uit intercompany-transacties, waarin de onderneming significante activiteiten ontwikkelt, of waarin zij met materiële impacts in verband wordt gebracht of kan worden gebracht. De identificatie van deze additionele ESRS-sectoren is consistent met de wijze waarop de onderneming deze in aanmerking heeft genomen bij het uitvoeren van haar materialiteitsanalyse, en met de wijze waarop zij materiële sectorspecifieke informatie rapporteert;

4. (in voorkomend geval) een verklaring waarin zij, samen met de betrokken opbrengsten, vermeldt dat de onderneming actief is in:

   1. de sector fossiele brandstoffen (kolen, olie en gas)⁽¹⁶⁾ (d.w.z. dat zij inkomsten verkrijgt uit de exploratie, ontginning, winning, productie, verwerking, opslag, raffinage of distributie, inclusief vervoer, opslag en handel, van fossiele brandstoffen in de zin van artikel 2, punt 62, van Verordening (EU) 2018/1999 van het Europees Parlement en de Raad⁽¹⁷⁾), met inbegrip van een uitsplitsing van de inkomsten uit kolen, uit olie en uit gas, alsmede de inkomsten uit op de Taxonomie afgestemde economische activiteiten met betrekking tot fossiel gas, zoals voorgeschreven door artikel 8, lid 7, punt a), van Gedelegeerde Verordening (EU) 2021/2178 van de Commissie⁽¹⁸⁾;

   2. de vervaardiging van chemische producten⁽¹⁹⁾, d.w.z. haar activiteiten vallen onder afdeling 20.2 van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1893/2006;

   3. controversiële wapens⁽²⁰⁾ (antipersoonsmijnen, clustermunitie, chemische wapens en biologische wapens); en/of

   4. de teelt en productie van tabak⁽²¹⁾;

5. haar duurzaamheidsdoelstellingen in termen van significante groepen producten en diensten, categorieën klanten, geografische gebieden en relaties met stakeholders;

6. een toetsing van haar bestaande significante producten en/of diensten en significante markten en groepen klanten aan haar duurzaamheidsdoelstellingen; en

7. de elementen van de strategie van de onderneming die verband houden met of een impact hebben op duurzaamheidsthema’s, met inbegrip van de belangrijkste uitdagingen in het verschiet, kritieke oplossingen of projecten die zullen worden opgezet, voor zover relevant voor duurzaamheidsrapportage.

Indien de onderneming is gevestigd in een EU-lidstaat die de mogelijkheid biedt van een ontheffing voor het rapporteren van de in artikel 18, lid 1, punt a), van Richtlijn 2013/34/EU⁽²²⁾ bedoelde informatie en indien de onderneming van die ontheffing heeft gebruikgemaakt, kan zij de door alinea 40(b) voorgeschreven uitsplitsing van opbrengsten naar significante ESRS-sector weglaten. In dat geval rapporteert de onderneming niettemin de lijst van ESRS-sectoren die significant zijn voor de onderneming.

De onderneming rapporteert een beschrijving van haar businessmodel en waardeketen, met inbegrip van:

1. haar inputs en haar aanpak bij het verzamelen, uitwerken en beveiligen van die inputs;

2. haar outputs en uitkomsten in termen van actuele en verwachte voordelen voor klanten, beleggers en andere stakeholders; en

3. de belangrijkste aspecten van haar upstream- en downstreamwaardeketen en de positie van de onderneming binnen haar waardeketen, met inbegrip van een beschrijving van de belangrijkste zakelijke actoren (zoals cruciale leveranciers, klanten, distributiekanalen en eindgebruikers) en hun relatie met de onderneming. Wanneer de onderneming meerdere waardeketens heeft, bestrijkt de rapportage de belangrijkste waardeketens.

De onderneming rapporteert hoe de belangen en opvattingen van haar stakeholders worden meegenomen in de strategie en het businessmodel van de onderneming.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in de wijze waarop de belangen en opvattingen van stakeholders worden meegenomen in de strategie en het businessmodel van de onderneming.

De onderneming rapporteert een samenvattende beschrijving van:

1. haar stakeholderbetrokkenheid, met onder meer:

   1. de belangrijkste stakeholders van de onderneming;

   2. de vraag of deze worden betrokken en voor welke categorieën stakeholders dit het geval is;

   3. hoe een en ander is georganiseerd;

   4. het doel daarvan; en

   5. de vraag hoe de uitkomsten daarvan door de onderneming in aanmerking worden genomen;

2. de wijze waarop de onderneming naar de belangen en opvattingen van haar belangrijkste stakeholders kijkt wat betreft de strategie en het businessmodel van de onderneming, voor zover deze werden geanalyseerd in het due-diligenceproces en/of de materialiteitsanalyse van de onderneming (zie Rapportage-eis IRO-1 van deze standaard);

3. (in voorkomend geval) aanpassingen van haar strategie en/of businessmodel, zoals:

   1. de wijze waarop de onderneming haar strategie en/of businessmodel heeft aangepast of denkt aan te passen om tegemoet te komen aan de belangen en opvattingen van haar stakeholders;

   2. verdere stappen die gepland staan en volgens welke tijdlijn; en

   3. de vraag of deze stappen waarschijnlijk de relaties met en opvattingen van stakeholders zullen wijzigen; en

4. de vraag of en hoe de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen worden geïnformeerd over de opvattingen en belangen van getroffen stakeholders wat betreft de duurzaamheidsimpacts van de onderneming.

De onderneming rapporteert haar materiële impacts, risico’s en kansen en de wisselwerking daarvan met haar strategie en businessmodel.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in de materiële impacts, risico’s en kansen zoals die blijken uit de materialiteitsanalyse en hoe die zijn terug te voeren op en aanzetten tot aanpassing van de strategie en het businessmodel van de onderneming, met inbegrip van haar middelenallocatie. De informatie die moet worden gerapporteerd over de beheersing van de materiële impacts, risico’s en kansen van de onderneming, wordt voorgeschreven in thematische ESRS en in sectorspecifieke standaarden, die moeten worden toegepast in samenhang met de Minimumrapportage-eisen over beleid, maatregelen en doelen die in deze standaard worden vastgesteld.

De onderneming rapporteert de volgende informatie:

1. een korte beschrijving van haar materiële impacts, risico’s en kansen zoals die blijken uit haar materialiteitsanalyse (zie Rapportage-eis IRO-1 van deze standaard), met inbegrip van een beschrijving van waar binnen haar businessmodel, haar eigen activiteiten en haar upstream- en downstreamwaardeketen deze materiële impacts, risico’s en kansen zijn geconcentreerd;

2. de actuele en beoogde effecten van haar materiële impacts, risico’s en kansen op haar businessmodel, waardeketen, strategie en besluitvorming, en hoe zij heeft gereageerd, of voornemens is te reageren, op deze effecten, met inbegrip van wijzigingen die zij heeft aangebracht, of voornemens is aan te brengen, in haar strategie of businessmodel in het kader van haar maatregelen om op specifieke materiële impacts of risico’s te acteren, of om bijzondere materiële kansen te benutten;

3. wat betreft de materiële impacts van de onderneming:

   1. hoe de materiële negatieve of positieve impacts van de onderneming van invloed zijn (of, in het geval van potentiële impacts, hoe deze waarschijnlijk van invloed zullen zijn) op mens of milieu;

   2. de vraag of en hoe de impacts zijn terug te voeren op of verband houden met de strategie en het businessmodel van de onderneming;

   3. de redelijkerwijs te verwachten tijdshorizonten van de impacts; en

   4. de vraag of de onderneming bij de materiële impacts betrokken is via haar activiteiten of vanwege haar zakelijke relaties, met een beschrijving van de aard van de betrokken activiteiten of zakelijke relaties;

4. de actuele financiële effecten van de materiële risico’s en kansen op haar financiële positie, financiële prestaties en kasstromen en de materiële risico’s en kansen waarvoor er een significant risico bestaat op een materiële aanpassing in de volgende jaarlijkse verslagperiode van de in de betrokken jaarrekening gerapporteerde boekwaarde van activa en verplichtingen;

5. de beoogde financiële effecten van de materiële risico’s en kansen op haar financiële positie, financiële prestaties en kasstromen op korte, middellange en lange termijn, met inbegrip van de redelijkerwijs te verwachten tijdshorizonten voor die effecten. Dit omvat de vraag hoe de onderneming verwacht dat haar financiële positie, financiële prestaties en kastromen op korte, middellange en lange termijn zullen veranderen, gelet op haar strategie om risico’s en kansen te beheersen, rekening houdende met:

   1. haar investerings- en afstotingsplannen (bv. kapitaaluitgaven, belangrijke acquisities en afstotingen, joint ventures, bedrijfstransformatie, innovatie, nieuwe zakelijke sectoren en buitengebruikstelling van activa), met inbegrip van plannen waaraan de onderneming zich niet contractueel verbonden heeft; en

   2. haar geplande financieringsbronnen voor de uitvoering van haar strategie;

6. informatie over de veerkracht van de strategie en het businessmodel van de onderneming wat betreft haar vermogen om op haar materiële impacts en risico’s te acteren en haar materiële kansen te benutten. De onderneming rapporteert een kwalitatieve en, in voorkomend geval, kwantitatieve analyse van de veerkracht, met inbegrip van de wijze waarop de analyse is uitgevoerd en de tijdshorizonten die zijn toegepast, zoals gedefinieerd in ESRS 1 (zie ESRS 1 hoofdstuk 6 Tijdshorizonten). Wanneer de onderneming kwantitatieve informatie verschaft, kan zij bedragen of bandbreedtes rapporteren;

7. wijzigingen van de materiële impacts, risico’s en kansen ten opzichte van de voorgaande rapportageperiode; en

8. een specificatie van de impacts, risico’s en kansen die aan bod komen in ESRS-Rapportage-eisen – in tegenstelling tot impacts, risico’s en kansen die de onderneming aan bod laten komen in additionele entiteitspecifieke rapportage.

De onderneming kan de in alinea 46 voorgeschreven beschrijvende informatie rapporteren samen met de rapportage op grond van de desbetreffende thematische ESRS; in dat geval moet zij, naast haar op grond van dit hoofdstuk van ESRS 2 opgestelde rapportage, wel nog steeds een verklaring over haar impacts, risico’s en kansen presenteren.

Dit hoofdstuk stelt rapportage-eisen vast die inzicht kunnen geven in:

1. het proces om materiële impacts, risico’s en kansen in kaart te brengen; en

2. de informatie die de onderneming, op basis van haar materialiteitsanalyse, heeft opgenomen in haar duurzaamheidsverklaring.

De informatie rapporteert haar proces om haar impacts, risico’s en kansen in kaart te brengen en om te beoordelen welke daarvan materieel zijn.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in het proces waarmee de onderneming impacts, risico’s en kansen in kaart brengt en op hun materialiteit beoordeelt, als basis om te bepalen welke informatie zij rapporteert in haar duurzaamheidsverklaring (zie ESRS 1 hoofdstuk 3 en de daarmee samenhangende Toepassingsvoorschriften, die vereisten en beginselen geven wat betreft het proces om materiële impacts, risico’s en kansen in kaart te brengen en te analyseren op basis van het beginsel van “dubbele materialiteit”).

De onderneming rapporteert de volgende informatie:

1. een beschrijving van de methodologieën en aannames die bij het beschreven proces zijn toegepast;

2. een overzicht van het proces om de potentiële en daadwerkelijke impacts van de onderneming op mens en milieu in kaart te brengen, te beoordelen, daarbij prioriteiten te stellen en te monitoren, onderbouwd door het due-diligenceproces van de onderneming, met inbegrip van een toelichting over de vraag of en hoe het proces:

   1. de focus legt op specifieke activiteiten, zakelijke relaties, geografische dimensies of andere factoren die aanleiding geven tot een verhoogd risico op ongunstige impacts;

   2. de impacts evalueert waarbij de onderneming betrokken is via haar eigen activiteiten of als gevolg van haar zakelijke relaties;

   3. overleg omvat met getroffen stakeholders om inzicht te krijgen in de vraag wat daarvan de impact voor hen kan zijn, en met externe deskundigen;

   4. prioriteit geeft aan negatieve impacts op basis van hun relatieve ernst en waarschijnlijkheid (zie ESRS 1 afdeling 3.4 Impact-materialiteit) en (in voorkomend geval) positieve impacts op basis van hun relatieve schaal, reikwijdte en waarschijnlijkheid, en bepaalt welke duurzaamheidsthema’s materieel zijn voor rapportagedoeleinden (zoals de kwalitatieve of kwantitatieve drempels en andere gebruikte criteria, zoals voorgeschreven door ESRS 1 afdeling 3.4 Impact-materialiteit);

3. een overzicht van het proces dat wordt gebruikt om risico’s en kansen die financiële effecten (kunnen) hebben, in kaart te brengen, te beoordelen, daarbij prioriteiten te stellen en te monitoren. De rapportage omvat:

   1. de wijze waarop de onderneming heeft rekening gehouden met de verbanden tussen haar impacts en afhankelijkheden en de risico’s en kansen die kunnen voortkomen uit die impacts en afhankelijkheden;

   2. de wijze waarop de onderneming de waarschijnlijkheid, omvang en aard van effecten van in kaart gebrachte risico’s en kansen beoordeelt (zoals de kwalitatieve of kwalitatieve drempels en andere gehanteerde criteria, voorgeschreven door ESRS 1 afdeling 3.3 Financiële materialiteit);

   3. de wijze waarop de onderneming aan duurzaamheidsrisico’s prioriteit geeft boven andere soorten risico, met inbegrip van haar gebruik van instrumenten om risico’s in te schatten;

4. een beschrijving van het besluitvormingsproces en de daarmee samenhangende interne controleprocedures;

5. de mate waarin en de wijze waarop het proces om impacts en risico’s in kaart te brengen, te beoordelen en te beheersen, is geïntegreerd in het algehele proces voor risicobeheersing van de onderneming en wordt gebruikt om het algehele risicoprofiel en risicobeheersingsproces van de onderneming te evalueren;

6. de mate waarin en de wijze waarop het proces om kansen in kaart te brengen, te beoordelen en te beheersen, is geïntegreerd in het algehele managementproces van de onderneming (in voorkomend geval);

7. de inputparameters die zij gebruikt (bv. databronnen, welke activiteiten worden opgenomen en het detailniveau van aannames); en

8. de vraag of en hoe het proces is veranderd ten opzichte van de voorgaande rapportageperiode, wanneer het proces voor het laatst is gewijzigd en toekomstige data voor de herziening van de materialiteitsanalyse.

De onderneming rapporteert over de Rapportage-eisen die in haar duurzaamheidsverklaringen worden nageleefd.

Deze Rapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in de Rapportage-eisen die zijn opgenomen in de duurzaamheidsverklaring van de onderneming, en in de thema’s die, na het maken van de materialiteitsanalyse, zijn weggelaten als zijnde niet materieel.

De onderneming neemt een lijst van de Rapportage-eisen op die bij het opstellen van de duurzaamheidsverklaring in acht zijn genomen, op basis van de uitkomsten van de materialiteitsanalyse (zie ESRS 1 hoofdstuk 3), met inbegrip van de paginanummers en/of alinea’s waar de betrokken gerapporteerde informatie in de duurzaamheidsverklaring te vinden is. Een en ander kan als een inhoudsindex worden gepresenteerd. De onderneming neemt ook een tabel op met alle datapunten die voortkomen uit andere EU-wetgeving vermeld in bijlage B bij deze standaard. Zij geeft daarbij aan waar deze datapunten in de duurzaamheidsverklaring te vinden zijn, met inbegrip van de datapunten die de onderneming als niet materieel heeft beoordeeld; in dat geval vermeldt de onderneming in de tabel “niet materieel”, overeenkomstig ESRS 1 alinea 35.

Indien de onderneming tot de conclusie komt dat klimaatverandering geen materieel thema is – en zij dus alle Rapportage-eisen in ESRS E1 Klimaatverandering weglaat –, verschaft zij een nadere toelichting bij de conclusies van haar materialiteitsanalyse op het punt van klimaatverandering (zie ESRS 2 IRO-2 Rapportage-eisen in ESRS opgenomen in de duurzaamheidsverklaring van de onderneming), met inbegrip van een prospectieve analyse van de omstandigheden die de onderneming tot de conclusie zouden kunnen brengen dat klimaatverandering in de toekomst materieel is.

Indien de onderneming tot de conclusie komt dat een ander thema dan klimaatverandering niet materieel is – en zij dus alle Rapportage-eisen in de betrokken thematische ESRS weglaat –, kan zij de conclusies van haar materialiteitsanalyse voor dat thema kort toelichten.

De onderneming licht toe hoe zij heeft bepaald welke materiële informatie moet worden gerapporteerd voor de impacts, risico’s en kansen die zij als materieel heeft beoordeeld, met inbegrip van het gebruik van drempelwaarden en/of de wijze waarop zij de criteria in ESRS 1 afdeling 3.2 Materiële thema’s en materialiteit van informatie heeft toegepast.

Deze afdeling bevat minimumrapportage-eisen die moeten worden opgenomen wanneer de onderneming informatie rapporteert over haar beleid en maatregelen om daadwerkelijke en potentiële materiële impacts te voorkomen, te mitigeren en daarvoor herstel te bieden, om op risico’s te acteren en/of materiële kansen te benutten (tezamen: “materiële duurzaamheidsthema’s managen”). Deze worden toegepast samen met de Rapportage-eisen, met inbegrip van Toepassingsvoorschriften, vastgesteld in de betrokken thematische en sectorspecifieke ESRS. Zij worden ook toegepast wanneer de onderneming entiteitspecifieke rapportage opstelt.

De overeenkomstige gerapporteerde informatie moet te vinden zijn naast de informatie die volgens de betrokken ESRS moet worden gerapporteerd. Wanneer één beleid of dezelfde maatregelen op verschillende, onderling samenhangende duurzaamheidsthema’s acteren, kan de onderneming de voorgeschreven informatie rapporteren in haar rapportage op grond van een thematische ESRS en kan zij in haar rapportage op grond van andere thematische ESRS gebruikmaken van kruisverwijzingen.

Indien de onderneming de op grond van de betrokken ESRS voorgeschreven informatie over beleid en maatregelen niet kan rapporteren omdat zij geen beleid en/of maatregelen met betrekking tot het specifieke duurzaamheidsthema heeft aangenomen, vermeldt zij dit en geeft zij de redenen waarom zij geen beleid en/of maatregelen heeft vastgesteld. De onderneming kan rapporteren binnen welk tijdsbestek zij deze doelen en/of maatregelen wil hebben vastgesteld.

De onderneming past de in deze bepaling vastgestelde minimumrapportage-eisen toe wanneer zij rapporteert over het beleid dat zij heeft opgezet met betrekking tot ieder duurzaamheidsthema dat als materieel is geïdentificeerd.

Deze Minimumrapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in het beleid dat de onderneming heeft uitgerold om daadwerkelijke en potentiële impacts te voorkomen, te mitigeren en daarvoor herstel te bieden, om op risico’s te acteren en om materiële kansen te benutten.

De onderneming rapporteert over beleid dat is aangenomen om materiële duurzaamheidsthema’s te managen. De rapportage omvat onder meer de volgende informatie:

1. een beschrijving van de belangrijkste inhoud van het beleid, met inbegrip van de algemene doelstellingen ervan, en de materiële impacts, risico’s of kansen waarop dit beleid betrekking heeft en het monitoringproces;

2. een beschrijving van de reikwijdte van het beleid, of de uitsluitingen daarvan, in termen van activiteiten, upstream- en/of downstreamwaardeketen, geografische dimensies en, in voorkomend geval, getroffen groepen stakeholders;

3. het hoogste niveau binnen de organisatie van de onderneming dat verantwoordelijk is voor de uitvoering van het beleid;

4. een verwijzing (in voorkomend geval) naar standaarden of initiatieven van externe partijen die de onderneming toezegt te zullen naleven met de uitvoering van het beleid;

5. (in voorkomend geval) een beschrijving van de mate waarin bij het bepalen van het beleid is rekening gehouden met de belangen van de belangrijkste stakeholders; en

6. (in voorkomend geval) of en hoe de onderneming het beleid beschikbaar stelt aan potentieel getroffen stakeholders, en welke stakeholders nodig zijn om het beleid te helpen uit te voeren.

De onderneming past de vereisten voor de inhoud van rapportages in deze bepaling toe wanneer zij de maatregelen beschrijft waarmee zij ieder materieel duurzaamheidsthema managet, met inbegrip van actieplannen en toegewezen en/of geplande middelen.

Deze Minimumrapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in de belangrijkste maatregelen genomen en/of gepland om daadwerkelijke en potentiële impacts te voorkomen, te mitigeren en daarvoor herstel te bieden en om op risico’s en kansen te acteren en om, in voorkomend geval, de doelstellingen en doelen van het betrokken beleid te behalen.

Wanneer de uitvoering van een beleid maatregelen of een omvattend actieplan vergt om de doelstellingen ervan te behalen, alsmede wanneer maatregelen worden uitgevoerd zonder een specifiek beleid, rapporteert de onderneming de volgende informatie:

1. de lijst van belangrijkste maatregelen genomen in het rapportagejaar en gepland voor de toekomst, de verwachte uitkomsten daarvan en, in voorkomend geval, de wijze waarop de uitvoering ervan bijdraagt aan het behalen van beleidsdoelstellingen en doelen;

2. de reikwijdte van de belangrijkste maatregelen (d.w.z. dekking in termen van activiteiten, upstream- en/of downstreamwaardeketen, geografische dimensies en, in voorkomend geval, getroffen groepen stakeholders);

3. de tijdshorizonten waarbinnen de onderneming voornemens is elke belangrijke maatregel te voltooien;

4. (in voorkomend geval) genomen belangrijke maatregelen (samen met resultaten) om te voorzien in en samen te werken bij of ondersteuning te bieden bij herstelmaatregelen voor wie schade ondervindt van daadwerkelijke materiële impacts;

5. (in voorkomend geval) kwantitatieve en kwalitatieve informatie over de voortgang van maatregelen of actieplannen waarover in voorgaande periodes is gerapporteerd;

Wanneer de uitvoering van een actieplan aanzienlijke operationele uitgaven (OpEx) en/of kapitaaluitgaven (CapEx) vergt, doet de onderneming het volgende:

1. zij beschrijft het soort huidige en toekomstige financiële en andere middelen toegewezen aan het actieplan, met inbegrip van (in voorkomend geval) de betrokken voorwaarden van duurzame financieringsinstrumenten, zoals groene obligaties, sociale obligaties en groene leningen, de milieu- of sociale doelstellingen, en of de mogelijkheden om de maatregelen of het actieplan uit te voeren afhankelijk zijn van specifieke randvoorwaarden, zoals de toekenning van financiële steun of overheidsbeleid en marktontwikkelingen;

2. zij verschaft het bedrag van de huidige financiële middelen en licht toe hoe deze zich verhouden tot de meest relevante bedragen die in de jaarrekening worden gepresenteerd; en

3. zij verschaft het bedrag van toekomstige financiële middelen.

De onderneming past de inhoudelijke vereisten voor rapportage in deze bepaling toe wanneer zij rapporteert over de maatstaven die zij voor ieder materieel duurzaamheidsthema heeft uitgewerkt.

Deze Minimumrapportage-eis heeft tot doel inzicht te geven in de maatstaven die de onderneming gebruikt om de effectiviteit te monitoren van haar maatregelen om materiële duurzaamheidsthema’s te managen.

De onderneming rapporteert alle maatstaven die zij gebruikt om prestaties en effectiviteit te meten voor een materiële impact, materieel risico of materiële kans.

Maatstaven omvatten de maatstaven die in thematische ESRS zijn vastgesteld, alsmede maatstaven die op entiteitspecifieke basis zijn geïdentificeerd, ongeacht of die afkomstig zijn van andere bronnen, dan wel door de onderneming zelf zijn ontwikkeld.

Voor elke maatstaf doet de onderneming het volgende:

1. zij rapporteert de methodologieën en significante aannames die aan de maatstaf ten grondslag liggen, met inbegrip van de beperkingen van de gebruikte methodologieën;

2. zij rapporteert of de maatstaf voor de meting is gevalideerd door een externe instantie niet zijnde de assurance provider en zo ja, door welke instantie;

3. zij labelt de maatstaven met betekenisvolle, heldere en precieze namen en beschrijvingen;

4. zij gebruikt, wanneer als meeteenheid een valuta wordt gebruikt, de presentatievaluta uit haar jaarrekening.

De onderneming past de inhoudelijke vereisten voor rapportage in deze bepaling toe wanneer zij informatie rapporteert over de doelen die zij voor ieder materieel duurzaamheidsthema heeft uitgewerkt.

Deze Minimumrapportage-eis heeft tot doel om voor ieder materieel duurzaamheidsthema inzicht te geven in:

1. de vraag of en hoe de onderneming de effectiviteit monitort van haar maatregelen om op materiële impacts, risico’s en kansen te acteren, met inbegrip van de maatstaven die zij daarvoor gebruikt;

2. meetbare, termijngebonden en resultaatgerichte doelen die de onderneming heeft vastgesteld voor het bereiken van de beleidsdoelstellingen, gedefinieerd in termen van verwachte resultaten voor de mens, het milieu of de onderneming wat betreft materiële impacts, risico’s en kansen;

3. de algehele voortgang in de richting van de vastgestelde doelen op termijn;

4. ingeval de onderneming geen meetbare, termijngebonden en resultaatgerichte doelen heeft vastgesteld: de vraag of en hoe zij niettemin de effectiviteit monitort van haar maatregelen om op materiële impacts, risico’s en kansen te acteren en de voortgang meet bij het bereiken van haar beleidsdoelstellingen; en

5. de vraag of en hoe stakeholders werden betrokken bij het vaststellen van doelen voor ieder materieel duurzaamheidsthema.

De onderneming rapporteert de meetbare, resultaatgerichte en termijngebonden doelen voor materiële duurzaamheidsthema’s die zij voor het beoordelen van de gemaakte voortgang heeft bepaald. Voor elk doel bevat de rapportage de volgende informatie:

1. een beschrijving van de relatie tussen het doel en de beleidsdoelstellingen;

2. het te behalen niveau van het doel, met inbegrip (in voorkomend geval) van de vraag of het een absoluut of relatief doel betreft en met welke eenheid dat doel wordt gemeten;

3. de reikwijdte van het doel, met inbegrip van de activiteiten van de onderneming en/of haar upstream- en/of downstreamwaardeketen (in voorkomend geval) en de geografische begrenzingen;

4. de waarde van de nulmeting en het basisjaar die voor het meten van de voortgang wordt gebruikt;

5. de periode waarvoor het doel geldt en (in voorkomend geval) eventuele mijlpalen of tussentijdse doelen;

6. de methodologieën en significante aannames gebruikt voor het vaststellen van doelen, met inbegrip van (in voorkomend geval) het geselecteerde scenario, databronnen, afstemming op nationale, EU- of internationale beleidsdoelen en de vraag hoe de doelen rekening houden met de ruimere context van duurzame ontwikkeling en/of de lokale situatie waar impacts optreden;

7. de vraag of de doelen van de onderneming met betrekking tot milieuthema’s gebaseerd zijn op overtuigend wetenschappelijk bewijs;

8. de vraag of en hoe stakeholders werden betrokken bij het vaststellen van doelen voor ieder materieel duurzaamheidsthema;

9. binnen de afgebakende tijdshorizon goedgekeurde wijzigingen in doelen en de desbetreffende maatstaven of onderliggende meetmethodes, significante aannames, beperkingen, bronnen en processen voor het verzamelen van data. Dit omvat een toelichting bij de onderliggende redenen voor die wijzigingen en het effect daarvan op de vergelijkbaarheid (zie Rapportage-eis BP-2 – Rapportage over specifieke omstandigheden van deze standaard); en

10. de prestaties ten opzichte van de gerapporteerde doelen, met inbegrip van informatie over de vraag hoe het doel wordt gemonitord en geëvalueerd, en de gebruikte maatstaven, de vraag of de voortgang in de lijn ligt van hetgeen bij aanvang was gepland, en een analyse van trends of significante veranderingen in de prestaties van de onderneming in de richting van het bereiken van het doel.

Indien de onderneming geen meetbare, resultaatgerichte doelen heeft vastgesteld:

1. kan zij rapporteren of dit soort doelen zullen worden vastgesteld en binnen welk tijdsbestek, dan wel de redenen geven waarom de onderneming niet voornemens is dit soort doelen vast te stellen;

2. rapporteert zij of zij niettemin de effectiviteit monitort van haar beleid en maatregelen met betrekking tot de materiële duurzaamheidsimpact, het materiële duurzaamheidsrisico en de materiële duurzaamheidskans, en zo ja:

   1. alle processen waarmee zij dat doet;

   2. het te behalen ambitieniveau dat is bepaald en alle kwalitatieve of kwantitatieve indicatoren die zij gebruikt om de voortgang te evalueren, met inbegrip van de uitgangsperiode voor het meten van de voortgang.

Wanneer de onderneming beschrijft in welke mate de duurzaamheidsverklaring de upstream- en downstreamwaardeketen van de onderneming afdekt (zie ESRS 1 afdeling 5.1 Rapporterende onderneming en waardeketen), kan zij een onderscheid maken tussen:

1. de mate waarin haar materialiteitsanalyse van impacts, risico’s en kansen ook haar upstream- en/of downstreamwaardeketen omvat;

2. de mate waarin haar beleid, maatregelen en doelen ook haar waardeketen omvatten; en

3. de mate waarin zij data over de upstream- en/of downstreamwaardeketen opneemt bij het rapporteren over maatstaven.

De onderneming kan ook rapporteren of zij gebruikmaakt van Europese standaarden die zijn goedgekeurd door het Europese normalisatiestelsel (ISO/IEC- of CEN/CENELEC-normen), alsmede de mate waarin data en processen die voor duurzaamheidsrapportage worden gebruikt, zijn geverifieerd door een externe assurance provider en conform zijn bevonden met de overeenkomstige ISO/IEC- of CEN/CENELEC-norm.

Wanneer de onderneming de taken en verantwoordelijkheden van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen wat betreft duurzaamheidsthema’s beschrijft, kan zij specificeren:

1. de duurzaamheidsaspecten waarop toezicht wordt uitgeoefend, wat betreft ESG-thema’s waarmee de onderneming mogelijk te maken heeft, met inbegrip van:

   1. alle beoordelingen en wijzigingen van duurzaamheidsaspecten van de strategie en het businessmodel van de onderneming;

   2. het in kaart brengen en analyseren van materiële risico’s, kansen en impacts;

   3. daarmee samenhangend(e) beleid en doelen, actieplannen en specifieke middelen; en

   4. duurzaamheidsrapportage;

2. de vorm die dit toezicht voor elk van de bovenstaande aspecten heeft, d.w.z. informatie, overleg of besluitvorming; en

3. de wijze waarop dit toezicht is georganiseerd en geformaliseerd, d.w.z. processen waarmee de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen met deze duurzaamheidsaspecten omgaan.

Bij het beschrijven van de organisatie van de governance van de onderneming uit oogpunt van duurzaamheidsthema’s, kan een beschrijving van een complexe governancestructuur worden aangevuld door deze in de vorm van een diagram te presenteren.

De beschrijving van het niveau van deskundigheid – of toegang tot deskundigheid – van de bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen kan worden onderbouwd door de samenstelling van die organen te illustreren, met inbegrip van de leden op wie die organen een beroep doen voor de deskundigheid om duurzaamheidsthema’s te overzien, en hoe zij als orgaan die deskundigheid weten aan te wenden. Bij die beschrijving gaat de onderneming na hoe de deskundigheid en vaardigheden relevant zijn voor de materiële impacts, risico’s en kansen van de onderneming en of de organen en/of de leden daarvan toegang hebben tot andere bronnen van deskundigheid, zoals specifieke deskundigen en opleiding en andere opleidingsinitiatieven om binnen deze organen de deskundigheid op duurzaamheidsgebied te actualiseren en te ontwikkelen.

Afhankelijk van de structuur van de onderneming, ligt de focus van bestuurs-, leidinggevende en toezichthoudende organen misschien wel op overkoepelende doelen, terwijl voor het management de focus ligt op de meer gedetailleerde doelstellingen. In dat geval kan de onderneming rapporteren hoe de bestuursorganen ervoor zorgen dat een passend mechanisme voorhanden is om prestaties te monitoren.

Voor beursgenoteerde ondernemingen dient deze Rapportage-eis consistent te zijn met het bezoldigingsverslag dat wordt voorgeschreven door de artikelen 9 bis en 9 ter van Richtlijn 2007/36/EG betreffende de uitoefening van bepaalde rechten van aandeelhouders in beursgenoteerde vennootschappen. Met inachtneming van het bepaalde in ESRS 1, alinea’s 119, 120 en 122, kan een beursgenoteerde onderneming verwijzen naar haar bezoldigingsverslag.

De door alinea 30 voorgeschreven mapping kan worden gepresenteerd in tabelvorm, met kruisverwijzingen tussen de kernelementen van de due diligence, voor impacts op mens en milieu, en de betrokken rapportages in de duurzaamheidsverklaring van de onderneming, zoals hierna aangegeven.

De onderneming kan aan de onderstaande tabel extra kolommen toevoegen om duidelijk aan te geven welke rapportages betrekking hebben op impacts op mens en/of milieu, omdat in sommige gevallen meer dan één rapportage informatie over dezelfde stap in het due-diligenceproces kan geven.

De belangrijkste verwijzingen in de internationale instrumenten van de UN Guiding Principles on Business and Human Rights (UNGP’s) en de OESO-richtlijnen voor Multinationale Ondernemingen naar de kernelementen van het due-diligenceproces zijn te vinden in ESRS 1 hoofdstuk 4.

Deze Rapportage-eis is uitsluitend toegespitst op interne controleprocessen tijdens het proces van de duurzaamheidsrapportage. De onderneming kan rekening houden met risico’s zoals de volledigheid en integriteit van de data, de nauwkeurigheid van schattingsresultaten, de beschikbaarheid van data over de upstream- en/of downstreamwaardeketen en de timing van de beschikbaarheid van de informatie.

Om de door alinea 40 voorgeschreven informatie te verschaffen, mapt de onderneming haar significante activiteiten met ESRS-sectoren. Indien er voor een subsector geen code bestaat, wordt het bijschrift “overige” gebruikt.

Ten behoeve van de door alinea 40 voorgeschreven rapportage is een groep aangeboden producten en/of diensten, een groep bediende markten en/of klantengroepen of een ESRS-sector voor de onderneming significant indien zij voldoen aan een van deze criteria of aan beide:

1. deze groep of sector is goed voor meer dan 10 % van de inkomsten van de onderneming;

2. aan deze groep of sector zijn materiële daadwerkelijke impacts of materiële potentiële negatieve impacts verbonden.

Bij het opstellen van rapportage met betrekking tot haar businessmodel en waardeketen houdt de onderneming rekening met:

1. haar belangrijkste activiteiten, middelen, distributiekanalen en klantensegmenten;

2. haar belangrijkste zakelijke relaties en de belangrijkste kenmerken daarvan, zoals haar relaties met klanten en leveranciers;

3. de kostenstructuur en inkomsten van haar bedrijfssegmenten, in lijn met de IFRS 8-verslagleggingsvereisten in de jaarrekening (voor zover van toepassing);

4. de potentiële impacts, risico’s en kansen in haar significante sector(en) en de mogelijke verbanden daarvan met haar eigen businessmodel of waardeketen.

Contextinformatie kan voor gebruikers van de duurzaamheidsverklaring van de onderneming bijzonder relevant zijn om inzicht te krijgen in de mate waarin de rapportage ook informatie over de upstream- en/of downstreamwaardeketen bevat. De beschrijving van de belangrijkste aspecten van de upstream- en/of downstreamwaardeketen en, in voorkomend geval, het in kaart brengen van belangrijke waardeketens zou inzicht moeten helpen te geven in de wijze waarop de onderneming toepassing geeft aan de vereisten van ESRS 1 hoofdstuk 5 en de materialiteitsanalyse die de onderneming overeenkomstig ESRS 1 hoofdstuk 3 uitvoert. Deze beschrijving kan een breed algemeen overzicht zijn van de belangrijkste aspecten van entiteiten binnen de upstream- en/of downstreamwaardeketen, met vermelding van hun respectieve bijdrage aan de prestaties en positie van de onderneming en met toelichting over de bijdrage daarvan aan de waardecreatie door de onderneming.

De opvattingen en belangen van stakeholders die worden geformuleerd als onderdeel van het door de onderneming via haar due-diligenceproces betrekken van stakeholders, kan relevant zijn voor een of meer aspecten van haar strategie of businessmodel. Als dusdanig kunnen zij van invloed zijn op de besluiten van de onderneming over de toekomstige oriëntatie van de strategie of het businessmodel.

Wanneer een onderneming beschrijft waar binnen haar upstream- en/of downstreamwaardeketen materiële impacts, risico’s en kansen geconcentreerd zijn, houdt zij rekening met: geografische gebieden, faciliteiten of soorten activa, inputs, outputs en distributiekanalen.

De rapportage kan worden geformuleerd in termen van een afzonderlijke impact, afzonderlijk risico of afzonderlijke kans, dan wel door groepen materiële impacts, risico’s en kansen te aggregeren wanneer zulks relevantere informatie oplevert en geen materiële informatie versluiert.

Ondanks de basis voor de presentatie van de informatie over duurzaamheidsthema’s in ESRS 1 hoofdstuk 8 Structuur van duurzaamheidsverklaringen, kan de onderneming de lijst van de Rapportage-eisen die bij het opstellen van de duurzaamheidsverklaring in acht zijn genomen (zie alinea 54), rapporteren in het gedeelte met algemene informatie of in andere delen van de duurzaamheidsverklaring die zij geschikt acht. De onderneming kan gebruikmaken van een inhoudsindex, d.w.z. een lijst in tabelvorm van de Rapportage-eisen die in de duurzaamheidsverklaring zijn opgenomen, met de vermelding waar die te vinden zijn (pagina/alinea’s).

Vanwege de wisselwerking tussen impacts op mens en milieu, risico’s en kansen geldt een individuele beleidslijn misschien wel voor meerdere materiële duurzaamheidsthema’s, met inbegrip van thema’s die aan bod komen in meerdere thematische ESRS. Indien bijvoorbeeld een individuele beleidslijn zowel een milieuthema als een sociaal thema behandelt, kan de onderneming over dat beleid rapporteren in het deel “milieu” van haar duurzaamheidsverklaring. In dat geval moet zij in het deel “sociaal” een kruisverwijzing opnemen naar het deel “milieu” waar over die beleidslijn wordt gerapporteerd. Ook kan over een beleidslijn worden gerapporteerd in het deel “sociaal”, met een kruisverwijzing daarnaar in het deel “milieu”.

De beschrijving van de reikwijdte van het beleid kan uitleggen welke activiteiten en/of segmenten van de eigen activiteiten of de upstream- en/of downstreamwaardeketen dat beleid betreft. Ook kan de beschrijving uitleg verschaffen bij verdere begrenzingen die relevant zijn voor het specifieke thema of de omstandigheden van de onderneming, zoals geografische dimensies, levenscycli enz. In sommige gevallen, zoals wanneer het beleid niet de volledige waardeketen afdekt, kan de onderneming duidelijke informatie verschaffen over de reikwijdte van de waardeketen waarop het beleid ziet.

De belangrijkste maatregelen in het kader van deze Minimumrapportage-eis zijn de maatregelen die materieel bijdragen aan het behalen van de doelstellingen van de onderneming wat betreft het acteren op materiële impacts, risico’s en kansen. Om een en ander begrijpelijk te maken, kunnen belangrijke maatregelen waar nodig worden geaggregeerd.

Informatie over de middelenallocatie kan in tabelvorm worden gepresenteerd en uitgesplitst in kapitaaluitgaven en operationele uitgaven, en over de betrokken tijdshorizonten, en in middelen die in het lopende rapportagejaar worden ingezet, en middelen voor de geplande middelenallocatie over specifieke tijdshorizonten.

Wanneer de onderneming doelen rapporteert wat betreft het voorkomen of mitigeren van milieu-impacts, geeft zij prioriteit aan doelen wat betreft de vermindering van de impacts in absolute termen – in plaats van in relatieve termen. Wanneer het bij de doelen gaat om het voorkomen of mitigeren van sociale impacts, kunnen deze worden ingevuld in termen van de effecten op mensenrechten, welzijn of positieve uitkomsten voor getroffen stakeholders.

De informatie over de voortgang die is gemaakt bij het behalen van de doelen, kan worden gepresenteerd in een overzichtstabel, met informatie over de nulmeting en de streefwaarde, mijlpalen, en prestaties behaald ten opzichte van de voorgaande perioden.

Wanneer de onderneming de voortgang beschrijft die, zonder dat een meetbaar doel is bepaald, is gemaakt bij het behalen van de doelstellingen van beleid, kan zij een nulmeting vermelden waartegen de voortgang is afgezet. De onderneming kan bijvoorbeeld een beoordeling maken van een loonsverhoging met een bepaald percentage voor mensen van wie het loon onder een eerlijk loon ligt; of zij kan de kwaliteit van haar relaties met lokale gemeenschappen beoordelen aan de hand van het aandeel kwesties die gemeenschappen aan de orde hebben gesteld en die tot hun tevredenheid zijn opgelost. Bij de nulmeting en de beoordeling van de gemaakte voortgang moet het gaan om de impacts, risico’s en kansen die de materialiteit bepalen van het thema dat met het beleid wordt aangepakt.

De vereisten in deze afdeling dienen te worden gelezen en toegepast in samenhang met de rapportages voorgeschreven door ESRS 2 in hoofdstuk 2 Governance, hoofdstuk 3 Strategie en hoofdstuk 4 Impact-, risico- en kansenmanagement. De op grond daarvan gerapporteerde informatie wordt in de duurzaamheidsverklaring gepresenteerd samen met de rapportage voorgeschreven door ESRS 2, met uitzondering van ESRS 2 SBM-3 Materiële impacts, risico’s en kansen en de wisselwerking daarvan met strategie en businessmodel (daarvoor heeft de onderneming, overeenkomstig ESRS 2, alinea 46, de mogelijkheid om de informatie samen met de thematische rapportage te verschaffen).

Een transitieplan betreft de inspanningen van de onderneming op het gebied van klimaatmitigatie. Wanneer de onderneming over haar transitieplan rapporteert, wordt van haar verwacht dat zij een algemene toelichting geeft over de vraag hoe zij haar strategie en businessmodel zal aanpassen zodat deze verenigbaar zijn met de transitie naar een duurzame economie en met het beperken van de opwarming van de aarde tot 1,5 °C in lijn met de Overeenkomst van Parijs (of een geactualiseerde internationale overeenkomst betreffende klimaatverandering) en met de doelstelling om tegen 2050 klimaatneutraliteit te bereiken zonder of met een beperkte overschrijding zoals bepaald in Verordening (EU) 2021/1119 (EU-klimaatwet) en, in voorkomend geval, de blootstelling van de onderneming aan kolen-, olie- en gasactiviteiten.

Het overheidsbeleid heeft nog niet voor alle sectoren sectorale trajecten vastgelegd. Daarom moet de door alinea 16(a) voorgeschreven rapportage over de verenigbaarheid van het transitieplan met de doelstelling om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 °C, worden begrepen als de rapportage over het doel voor broeikasgasemissiereductie van de onderneming. De door alinea 16(a) voorgeschreven rapportage wordt gebenchmarkt aan een traject richting 1,5 °C. Deze benchmark moet zijn gebaseerd op ofwel het sectorale decarbonisatietraject (indien dat voor de sector van de onderneming beschikbaar is) ofwel een economiebreed scenario, rekening houdende met de beperkingen daarvan (d.w.z. het is een eenvoudige omzetting van emissiereductiedoelstellingen van het niveau van de overheid naar het niveau van de onderneming). Dit Toepassingsvereiste moet worden gelezen in samenhang met TV 26 en TV 27 en de sectorale decarbonisatietrajecten waarvan daar sprake is.

Wanneer de onderneming de door alinea 16(d), voorgeschreven informatie rapporteert, kan zij rekening houden met:

1. de cumulatieve locked-in broeikasgasemissies van belangrijke activa voor de periode van het rapportagejaar tot en met 2030 en 2050 (in ton CO2-eq). Dit wordt beoordeeld als de som van de geschatte scope 1- en 2-emissies tijdens de operationele levensduur van de actieve en vast geplande belangrijke activa. Belangrijke activa zijn activa die eigendom zijn van de onderneming of onder haar zeggenschap staan, en zij bestaan uit bestaande of geplande activa (zoals vaste of mobiele installaties, faciliteiten en uitrusting) die bronnen zijn van ofwel significante directe ofwel energie-indirecte (scope 2) broeikasgasemissies. Vast geplande belangrijke activa zijn activa die de onderneming hoogst waarschijnlijk binnen de komende vijf jaar zal inzetten;

2. de cumulatieve locked-in broeikasgasemissies verbonden aan de emissies in de fase van direct gebruik (“direct use phase emissions”) van verkochte producten (in ton CO2-eq), beoordeeld als het verkoopvolume van producten in het rapportagejaar vermenigvuldigd met de som van geraamde emissies in de fase van direct gebruik over hun hele verwachte levensduur. Dit vereiste is alleen van toepassing indien de onderneming de scope 3-categorie“gebruik van verkochte producten” heeft aangemerkt als significant op grond van Rapportage-eis E1-6, alinea 51; en

3. een toelichting bij de plannen voor het beheren – d.w.z. omvormen, buiten gebruik stellen of uitfaseren – van haar broeikasgas- en energie-intensieve activa en producten.

Wanneer de onderneming de door alinea 16(e) voorgeschreven informatie rapporteert, licht zij toe hoe de afstemming van haar economische activiteiten op Gedelegeerde Verordening (EU) 2021/2139 van de Commissie zich naar verwachting op termijn zal ontwikkelen om haar transitie naar een duurzame economie te ondersteunen. Daarbij houdt de onderneming rekening met de kritieke prestatie-indicatoren (KPI’s) die moet worden gerapporteerd op grond van artikel 8 van Verordening (EU) 2020/852 (en met name op de Taxonomie afgestemde inkomsten en CapEx en (in voorkomend geval) CapEx-plannen).

Wanneer de onderneming de door alinea 16(f) voorgeschreven informatie rapporteert, vermeldt zij of zij al dan niet is uitgesloten van de op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks overeenkomstig de uitsluitingscriteria in artikel 12, lid 1, punten d) tot en met g),⁽¹⁾ en artikel 12, lid 2, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/1818 van de Commissie (verordening normen klimaatbenchmarks)⁽²⁾.

Wanneer de onderneming de door alinea 19(a) voorgeschreven informatie over de reikwijdte van de veerkrachtanalyse rapporteert, licht zij toe welk deel van haar eigen activiteiten en upstream- en downstreamwaardeketen en welke materiële fysieke risico’s en transitierisico’s eventueel van die analyse zijn uitgesloten.

Wanneer de onderneming de door alinea 19(b) voorgeschreven informatie rapporteert over de wijze waarop de veerkrachtanalyse is uitgevoerd, geeft zij toelichting bij:

1. de kritieke aannames over de vraag hoe de transitie naar een koolstofarme en veerkrachtige economie van invloed zal zijn op de trends in haar macro-economische omgeving, energieverbruik en energiemix, en aannames over de uitrol van technologie;

2. de gehanteerde tijdshorizonten en de afstemming daarvan op de klimaat- en zakelijke scenario’s waarmee is rekening gehouden bij het bepalen van materiële fysieke risico’s en transitierisico’s (alinea’s TV 11 tot en met TV 12) en het vaststellen van doelen voor broeikasgasemissiereductie (gerapporteerd op grond van Rapportage-eis E1-4); en

3. de vraag hoe is rekening gehouden met de geschatte beoogde financiële effecten van materiële fysieke risico’s en transitierisico’s (zoals voorgeschreven door Rapportage-eis E1-9) en de mitigerende maatregelen en middelen (gerapporteerd op grond van Rapportage-eis E1-3).

Wanneer de onderneming de door alinea 19(c) voorgeschreven informatie rapporteert over de uitkomsten van de veerkrachtanalyse, geeft zij toelichting bij:

1. de gebieden van onzekerheid in de veerkrachtanalyse en de mate waarin de aan risico blootstaande activa en bedrijfsactiviteiten in aanmerking zijn genomen bij het vastleggen van de strategie van de onderneming, haar investeringsbesluiten en actuele en geplande mitigerende maatregelen;

2. het vermogen van de onderneming om haar strategie en businessmodel op korte, middellange en lange termijn aan te passen, onder meer door bestaande toegang tot financiering tegen betaalbare kapitaalkosten veilig te stellen, door haar vermogen om bestaande activa elders in te zetten, te upgraden of uit gebruik te nemen, door verschuivingen binnen haar portfolio producten en diensten of door haar personeel om te scholen.

Wanneer de onderneming de door alinea 20(a) voorgeschreven informatie rapporteert over de processen om klimaatimpacts in kaart te brengen en te analyseren, licht zij toe hoe zij:

1. haar activiteiten en plannen heeft gescreend om daadwerkelijke en potentiële toekomstige bronnen van broeikasgasemissies in kaart te brengen en (in voorkomend geval) drukfactoren voor andere klimaatimpacts (bv. emissies van roet (Black Carbon) of troposferisch ozon of veranderingen in landgebruik) in haar eigen activiteiten en in de hele waardeketen; en

2. haar daadwerkelijke en potentiële impacts op klimaatverandering (d.w.z. haar totale broeikasgasemissies) als materieel heeft beoordeeld.

De onderneming kan op grond van de alinea’s 20(a) en TV 9 gerapporteerde informatie koppelen aan de informatie gerapporteerd op grond van de volgende Rapportage-eisen: Rapportage-eis E1-1, alinea 16(d) (over locked-in broeikasgasemissies), Rapportage-eis E1-4 en Rapportage-eis E1-6.

Wanneer de onderneming de door alinea 20(b) voorgeschreven informatie rapporteert over de processen om fysieke risico’s in kaart te brengen en te analyseren, licht zij toe of en hoe zij:

1. klimaatgevaren (zie onderstaande tabel) in kaart heeft gebracht voor de korte, middellange en lange termijn en haar activa en bedrijfsactiviteiten heeft gescreend op mogelijke blootstelling aan die gevaren;

2. korte, middellange en lange tijdshorizonten heeft gedefinieerd en hoe deze definities verband houden met de verwachte levensduur van haar activa, strategische planninghorizonten en plannen voor kapitaalallocatie;

3. is nagegaan in welke mate haar activa en bedrijfsactiviteiten mogelijk zijn blootgesteld aan en gevoelig zijn voor de geïdentificeerde klimaatgevaren, rekening houdende met de waarschijnlijkheid, omvang en duur van die gevaren en de specifieke geospatiale coördinaten (zoals de Nomenclatuur van territoriale eenheden voor de statistiek (NUTS) voor het EU-grondgebied) van de locaties en toeleveringsketens van de onderneming; en

4. de identificatie van klimaatgevaren en de beoordeling van de blootstelling en gevoeligheid zijn onderbouwd door klimaatscenario’s met grote emissies, die gebaseerd kunnen zijn op bijvoorbeeld Shared Socioeconomic Pathway (SSP) 5-8.5 van het IPCC of op relevante regionale klimaatprognoses op basis van deze emissiescenario’s of klimaatscenario’s van het Network for Greening the Financial System (NGFS) met hoog fysiek risico zoals “Hot house world” of “Too little, too late”. Voor algemene vereisten met betrekking tot klimaatscenarioanalyse, zie de alinea’s 18, 19, TV 13 tot en met TV 15.

   Indeling van klimaatgevaren (Bron: Gedelegeerde Verordening (EU) 2021/2139 van de Commissie)
   	Temperatuur	Wind	Water	Vaste massa
   Chro-nisch	Veranderende temperatuur (lucht, zoet water, zeewater)	Veranderende windpatronen	Veranderende neerslagpatronen en -soorten (regen, hagel, sneeuw/ijs)	Kusterosie
   	Hittestress		Neerslag- en/of hydrologische variabiliteit	Bodemdegradatie
   	Temperatuurvariabiliteit		Verzuring oceanen	Bodemerosie
   	Ontdooien permafrost		Zoutintrusie	Bodemvloeiing
   			Zeespiegelstijging
   			Waterstress
   Acuut	Hittegolf	Cyclonen, orkanen, tyfoons	Droogte	Lawine
   	Koudegolf/vorst	Storm (incl. sneeuwstormen, stof- en zandstormen)	Zware neerslag (regen, hagel, sneeuw/ijs)	Aardverschuiving
   	Natuurbrand	Tornado	Overstroming (kust, rivieren, regenwater, grondwater)	Verzakking
   			Doorbraak gletsjermeer

Wanneer de onderneming de door alinea 20(c) voorgeschreven informatie rapporteert over de processen om transitierisico’s en -kansen in kaart te brengen, licht zij toe of en hoe zij:

1. transitiegebeurtenissen (zie onderstaande tabel met voorbeelden) in kaart heeft gebracht voor de korte, middellange en lange termijn en of zij haar activa en bedrijfsactiviteiten heeft gescreend op mogelijke blootstelling aan die gebeurtenissen. In het geval van transitierisico’s en -kansen kan wat als lange termijn geldt, een periode van meer dan tien jaar bestrijken en kan dit worden afgestemd op klimaatdoelstellingen van overheidsbeleid;

2. is nagegaan in welke mate haar activa en bedrijfsactiviteiten eventueel zijn blootgesteld aan en gevoelig zijn voor de in kaart gebrachte transitiegebeurtenissen, rekening houdende met de waarschijnlijkheid, omvang en duur van die transitiegebeurtenissen;

3. het in kaart brengen van de transitiegebeurtenissen en de beoordeling van de blootstelling heeft onderbouwd met klimaatscenarioanalyses, waarin ten minste rekening wordt gehouden met een scenario dat consistent is met de Overeenkomst van Parijs en het beperken van klimaatverandering tot 1,5 °C, op basis van bijvoorbeeld scenario’s van het Internationaal Energieagentschap (Net zero Emissions by 2050, Sustainable Development Scenario enz.) of klimaatscenario’s van het Network for Greening the Financial System (NGFS). Voor de algemene vereisten met betrekking tot klimaatscenarioanalyse, zie de alinea’s 18, 19, TV 13 tot en met TV 15; en

4. activa en bedrijfsactiviteiten heeft geïdentificeerd die onverenigbaar zijn met, of die aanzienlijke inspanningen behoeven om verenigbaar te zijn met, een transitie naar een klimaatneutrale economie (bijvoorbeeld als gevolg van significante locked-in broeikasgasemissies of onverenigbaarheid met de vereisten van Gedelegeerde Verordening (EU) 2021/2139 van de Commissie wat betreft afstemming op de Taxonomie).

   Voorbeelden van klimaattransitiegebeurtenissen (voorbeelden gebaseerd op TCFD-indeling)
   Policy en legal	Technologie	Markt	Reputatie
   Stijging prijzen broeikasgasemissies	Vervanging producten en diensten door opties met lagere emissies	Verandering consumentengedrag	Verschuiving consumentenvoorkeuren
   Verstrengde rapportageverplichtingen emissies	Mislukte investeringen in nieuwe technologieën	Onzekere marktsignalen	Stigmatisering sector
   Instructies en regelgeving voor bestaande producten en diensten	Transitiekosten technologie lagere emissies	Toegenomen kosten grondstoffen	Toegenomen zorgen stakeholders
   Instructies en regelgeving voor bestaande productieprocessen			Negatieve feedback stakeholders
   Blootstelling aan rechtszaken

Informatie over beleid ten aanzien van klimaatmitigatie of klimaatadaptatie kan afzonderlijk worden gerapporteerd aangezien de doelstellingen daarvan, de betrokken personen en de voor de uitvoering daarvan vereiste maatregelen en middelen verschillen.

Beleid ten aanzien van klimaatmitigatie zet in op het beheer van de broeikasgasemissies van de onderneming, haar broeikasgasverwijderingen en haar transitierisico’s voor verschillende tijdshorizonten, binnen haar eigen activiteiten en/of binnen de upstream- en downstreamwaardeketen. Het vereiste van alinea 14 kan betrekking hebben op zowel op zichzelf staand klimaatmitigatiebeleid als relevant beleid rond andere thema’s die indirect bijdragen aan klimaatmitigatie, zoals opleidingsbeleid, beleid inzake inkoop of de toeleveringsketen, investeringsbeleid of beleid inzake productontwikkeling.

Beleid ten aanzien van klimaatadaptatie zet in op het beheer van de fysieke klimaatrisico’s van de onderneming en op haar transitierisico’s wat betreft klimaatadaptatie. Het vereiste van de alinea’s 22 en 25 kan betrekking hebben op zowel op zichzelf staand klimaatadaptatiebeleid als relevant beleid rond andere thema’s die indirect bijdragen aan klimaatadaptatie, zoals opleidingsbeleid en beleid inzake noodsituaties of veiligheid en gezondheid.

Wanneer de onderneming de door de alinea’s 29(a) en 29(b) voorgeschreven informatie over maatregelen rapporteert, kan zij:

1. rapporteren over haar belangrijkste maatregelen en/of plannen voor het uitrollen van beleid inzake klimaatmitigatie en klimaatadaptatie binnen haar individuele of afzonderlijke maatregelen;

2. soorten klimaatmitigerende maatregelen (decarbonisatiehefbomen) aggregeren die aansluiten bij de specifieke maatregelen van ondernemingen, zoals energie-efficiëntie, elektrificatie, overschakeling naar andere brandstoffen, gebruik van hernieuwbare energie, productwijzigingen en decarbonisatie van de toeleveringsketen;

3. de lijst van belangrijkste mitigerende maatregelen rapporteren, samen met de meetbare doelen (zoals voorgeschreven door Rapportage-eis E1-4), uitgesplitst naar decarbonisatiehefboom; en

4. de maatregelen inzake klimaatadaptatie rapporteren, per soort adaptieve oplossing, zoals nature-based adaptatie, engineering, of technologische oplossingen.

Wanneer de onderneming de door alinea 29(c) voorgeschreven informatie over middelen rapporteert, vermeldt zij alleen de significante OpEx- en CapEx-bedragen die voor de uitvoering van de maatregelen nodig zijn, aangezien deze informatie dient om de geloofwaardigheid van haar maatregelen aan te tonen – niet om de gerapporteerde bedragen op de jaarrekening aan te sluiten. De gerapporteerde CapEx- en OpEx-bedragen zijn de aanvullingen van zowel materiële als immateriële activa tijdens het actuele boekjaar, alsmede de geplande aanvullingen voor toekomstige perioden van uitvoering van de maatregelen. Bij de gerapporteerde bedragen gaat het alleen om de incrementele financiële investeringen die direct bijdragen aan het behalen van de doelen van de onderneming.

In lijn met de vereisten van ESRS 2 MDR-A licht de onderneming toe of en in welke mate haar vermogen om de maatregelen uit te voeren afhankelijk is van de beschikbaarheid en allocatie van middelen. Doorlopende toegang tot financiering tegen betaalbare kapitaalkosten kan van cruciaal belang zijn voor de uitvoering van de maatregelen van de onderneming; daarbij gaat het onder meer om haar aanpassingen aan veranderingen in vraag en aanbod of haar daarmee samenhangende acquisities en significante investeringen in onderzoek en ontwikkeling (O&O).

De voor de uitvoering van de op grond van alinea 29(c) gerapporteerde maatregelen vereiste OpEx- en CapEx-bedragen zijn consistent met de kritieke prestatie-indicatoren (KPI’s) (CapEx- en OpEx-KPI’s) en, in voorkomend geval, het CapEx-plan voorgeschreven door Gedelegeerde Verordening (EU) 2021/2178 van de Commissie. De onderneming geeft toelichting bij eventuele verschillen tussen de op grond van deze standaard gerapporteerde significante OpEx- en CapEx-bedragen en de op grond van Gedelegeerde Verordening (EU) 2021/2178 van de Commissie gerapporteerde kritieke prestatie-indicatoren (KPI’s), als gevolg van bijvoorbeeld de rapportage van niet in aanmerking komende economische activiteiten in de zin van die gedelegeerde verordening. De onderneming kan haar maatregelen structureren per economische activiteit, om haar OpEx en CapEx en, in voorkomend geval, haar OpEx- en/of CapEx-plannen te vergelijken met haar op de Taxonomie afgestemde kritieke prestatie-indicatoren (KPI’s).

Op grond van alinea 34(a) kan de onderneming doelen voor broeikasgasemissiereductie rapporteren in intensiteitswaarde. Intensiteitsdoelen worden geformuleerd als verhouding tussen broeikasgasemissies en een eenheid van fysieke activiteit of economische output. De betrokken eenheden van activiteit of output worden vermeld in sectorspecifieke ESRS-standaarden. In gevallen waarin de onderneming alleen een doel voor broeikasgasemissiereductie heeft vastgesteld, rapporteert zij niettemin de daarmee samenhangende absolute waarden voor het doeljaar en het (de) tussenliggende doeljaar (doeljaren). Dit kan leiden tot een situatie waarin een onderneming een stijging van absolute broeikasgasemissies moet rapporteren voor het doeljaar en het (de) tussenliggende doeljaar (doeljaren), omdat zij bijvoorbeeld al rekent met organische groei van haar activiteiten.

Wanneer de onderneming de door alinea 34(b) voorgeschreven informatie rapporteert, vermeldt zij voor elke betrokken emissie-scope (1, 2 of 3) het aandeel van het doel. De onderneming vermeldt de methode die wordt gebruikt om scope 2-emissies te berekenen die in het doel zijn opgenomen (d.w.z. ofwel de locatie- ofwel de marktgebaseerde methode). Indien de begrenzing van het doel voor broeikasgasemissiereductie afwijkt van de op grond van Rapportage-eis E1-6 gerapporteerde broeikasgasemissies, rapporteert de onderneming welke gassen het betreft, het respectieve percentage scope 1-, 2- en 3-emissies en de totale broeikasgasemissies die onder dat doel vallen. Voor de doelen voor broeikasgasemissiereductie van haar dochternemingen past de onderneming deze vereisten analoog toe op het niveau van de dochteronderneming.

Wanneer de onderneming de door alinea 34(c) voorgeschreven informatie over basisjaar en nulmeting rapporteert:

1. licht zij kort toe hoe zij heeft geborgd dat de nulmeting waaraan de voortgang in de richting van het doel wordt afgemeten, representatief is in termen van de betrokken activiteiten en de invloeden van externe factoren (bv. temperatuuranomalieën in een bepaald jaar die de hoeveelheid van het energieverbruik en de daarmee samenhangende broeikasgasemissies beïnvloeden). Dit kan gebeuren door de nulmeting te normaliseren of door een nulmeting te gebruiken die is afgeleid van een driejaarsgemiddelde indien daarmee de representativiteit vergroot en zo een getrouwer beeld kan worden gegeven;

2. de nulmeting en het basisjaar worden niet gewijzigd tenzij significante wijzigingen in het doel of de begrenzing van de rapportage optreden. In dat geval licht de onderneming toe wat de invloed van de nieuwe nulmeting op het nieuwe doel is, het bereiken van haar doel en de presentatie van in de tijd gemaakte voortgang. Om vergelijkbaarheid te bevorderen, kiest de onderneming, wanneer zij nieuwe doelen bepaalt, een recent basisjaar dat niet langer dan drie jaar vóór het eerste rapportagejaar van de periode van het nieuwe doel ligt. Een voorbeeld: voor een situatie met 2030 als jaar van het doel en de periode om dat doel in de periode 2025-2030 te bereiken, wordt het basisjaar gekozen in de periode 2022-2025;

3. de onderneming actualiseert haar basisjaar vanaf 2030 en nadien telkens om de vijf jaar. Dit betekent dat vóór 2030 de door de onderneming gekozen basisjaren ofwel de momenteel gehanteerde basisjaren voor bestaande doelen zijn, ofwel het eerste jaar van toepassing van de voorschriften inzake duurzaamheidsrapportage zoals vermeld in artikel 5, lid 2, van Richtlijn (EU) 2022/2464 (2024, 2025 of 2026), en, in de periode ná 2030, om de vijf jaar (2030, 2035 enz.); en

4. bij het presenteren van klimaatdoelen kan de onderneming de voortgang rapporteren die vóór het actuele basisjaar is gemaakt bij het behalen van deze doelen. Daarbij ziet de onderneming er maximaal op toe dat de informatie over voortgang in het verleden consistent is met de vereisen van deze standaard. In het geval van methodologische verschillen (bijvoorbeeld over de begrenzingen van doelen) licht de onderneming deze verschillen kort toe.

Wanneer de onderneming de door de alinea’s 34(d) en 34(e) voorgeschreven informatie rapporteert, presenteert zij de informatie over de periode voor het bereiken van het doel aan de hand van een sectorspecifiek (voor zover beschikbaar) of sectoroverschrijdend emissietraject dat verenigbaar is met het beperken van de opwarming van de aarde tot 1,5 °C. Daartoe berekent de onderneming een op 1,5 °C afgestemde referentiestreefwaarde voor scope 1 en 2 (en, in voorkomend geval, een afzonderlijke waarde voor scope 3) waartegen haar eigen doelen voor broeikasgasemissiereductie of tussentijdse doelen voor de betrokken scopes kunnen worden afgezet.

De referentiestreefwaarde kan worden berekend door de broeikasgasemissies in het basisjaar te vermenigvuldigen met een emissiereductiefactor die sectorspecifiek (sectorale decarbonisatiemethodologie) of sectoroverschrijdend (contractiemethodologie) is. Deze emissiereductiefactoren kunnen van verschillende bronnen worden afgeleid. De onderneming dient erop toe te zien dat de gebruikte bron is gebaseerd op een emissiereductietraject dat verenigbaar is met het beperken van de opwarming van de aarde tot 1,5 °C.

De emissiereductiefactoren zullen in de toekomst verder worden ontwikkeld. Daarom worden ondernemingen aangemoedigd om alleen geactualiseerde, publiek beschikbare informatie te gebruiken.

De referentiestreefwaarde is afhankelijk van het basisjaar en emissienulmeting van het doel voor broeikasgasemissiereductie van de onderneming. Dit betekent dat het voor ondernemingen met een recent basisjaar of met een hogere emissienulmeting misschien een minder grote uitdaging is om de referentiestreefwaarde te behalen dan voor ondernemingen die in het verleden al ambitieuze maatregelen hebben getroffen om broeikasgasemissies te reduceren. Daarom kunnen ondernemingen die in het verleden broeikasgasemissiereducties hebben verwezenlijkt die verenigbaar zijn met een op 1,5 °C afgestemd sectoroverschrijdend of sectorspecifiek traject, hun emissienulmeting overeenkomstig aanpassen om de referentiestreefwaarde vast te stellen. Indien de onderneming dus de emissienulmeting aanpast om de referentiestreefwaarde te bepalen, houdt zij geen rekening met reducties van broeikasgasemissies van vóór 2020 en verschaft zij het nodige bewijsmateriaal over de broeikasgasemissiereductie die zij in het verleden heeft verwezenlijkt.

Wanneer de onderneming de door alinea 34(f) voorgeschreven informatie rapporteert, geeft zij toelichting bij de volgende punten:

1. wat betreft haar maatregelen inzake klimaatmitigatie: de decarbonisatiehefbomen en hun geschatte kwantitatieve bijdragen aan het behalen van haar doelen inzake broeikasgasemissiereductie, uitgesplist naar scope (1, 2 en 3);

2. de vraag of zij voornemens is nieuwe technologieën toe te passen en wat daarvan de rol is bij het behalen van haar doelen voor broeikasgasemissiereductie; en

3. de vraag of en hoe zij rekening heeft gehouden met een uiteenlopende reeks klimaatscenario’s, met ten minste een klimaatscenario dat verenigbaar is met het beperken van de opwarming van de aarde tot 1,5 °C, om relevante ontwikkelingen op het gebied van milieu, samenleving, technologie, markt en beleid in beeld te krijgen en haar decarbonisatiehefbomen te bepalen.

De onderneming kan haar doelen voor broeikasgasemissiereductie samen met haar maatregelen inzake klimaatmitigatie (zie alinea TV 19) presenteren als een tabel of een grafisch traject om evoluties in de tijd voor te stellen. De volgende figuur en tabel geven voorbeelden waarin doelen en decarbonisatiehefbomen kunnen worden gecombineerd:

Wanneer de onderneming de door de alinea’s 62 en 63 voorgeschreven informatie rapporteert, licht zij in voorkomend geval kort toe of en hoe de koolstofprijzen die in regelingen voor interne koolstofbeprijzing worden gebruikt, consistent zijn met die welke in de jaarrekening worden gebruikt. Zij doet dit voor de interne koolstofprijzen die worden gebruikt voor:

1. de inschatting van de gebruiksduur en restwaarde van haar activa (immateriële activa, materiële activa);

2. de bijzondere waardevermindering van activa; en

3. het bepalen van de reële waarde van via acquisitie van bedrijven verworven activa.